Topic afgesplitst van discussie: http://www.hulpverleningsforum.nl/index.php?topic=86764
Het MMT zal zich ook moeten inspannen om de neuzen binnen de klinieken dezelfde kant op te krijgen. Als een MMT-arts vanaf de locatie of tijdens transport vraagt om bloed dan moet het klaar liggen bij aankomst. Een aantal van deze patienten moet de traumakamer overslaan en rechtstreeks naar het operatiekamercomplex. Ook chirurgen moeten iets anders werken dan ze normaal doen, namelijk opereren volgens de strikte principes van Damage Control Surgery (DCS). In de wandelgangen praat men vaak over DCS in de traumacentra echter gaat het vaak om een soort poldervariant van DCS, waarbij men iets graait uit DCS maar ook rustig fraaie anastamoses (delen van darm weer netjes aan elkaar breien) gaat maken of soms zelfs chirurgie gaat uitvoeren dat uitgesteld moet worden bij deze categorie ongevalsslachtoffers.
Even een reactie op bovenstaande inzending van 024. Met name het aangehaalde deel vind ik namelijk erg belangrijk.
Volgend jaar is het MMT 20 jaar actief en inmiddels is het MMT een volwassen ketenpartner in de pre-hospitale zorg. Veel van de kritiek is uitgekristalliseerd. Soms lopen oeverloze discussie gewoon vast op basis van ingegraven standpunten, soms levert de wetenschap een bijdrage. Ik vind ook dat we kritisch moeten blijven. Niet alleen naar anderen, maar ook naar onszelf toe.
Wat mij de laatste tijd opvalt is de veranderende houding van ambulanceverpleegkundigen. Procedures rond cancels verlopen steeds beter en tijdens inzetten ervaren mijn collegae en ik echt een prima samenwerking. Samenwerking met ambulanceteams die communicatief vaardig, met een goed inschattingsvermogen, hoog kwalitatieve zorg in de kern leveren. Die samenwerking tilt in mijn optiek het gehele product ambulancehulpverlening naar een hoger plan en daar mogen mogen we geweldig trots op zijn. Dat spreek ik ook regelmatig uit. Daar zit de werkelijke meerwaarde! Een voorbeeldfunctie voor vele landen.
Het punt van 024 is absoluut valide. In klinieken valt inderdaad nog heel wat te halen en na twintig jaar staan RAV's en MMT's nu zij aan zij, en niet meer tegenover elkaar. Daar gaat een geweldige kracht vanuit. Reken er maar op dat wij als MMT artsen, met enige regelmaat flink van leer trekken tegen klinieken die hun zaken niet op orde hebben en ga er gerust vanuit dat dit een understatement is. Regelmatig vertaal ik het gevoel van ambulanceverpleegkundigen, die tot in hun tenen gefrustreerd de shockroom van een SEH verlaten, omdat heel eenvoudige zaken gewoon niet goed geregeld zijn, waardoor alle inspanning helemaal voor niets is geweest.
Ik schroom niet om dan vrij stevig een inhoudelijke positie in te nemen. Soms sla ik wat minder tactisch de spijker op zijn kop en roep dan; "Als je nog nooit met je poten in de modder hebt gestaan, is commentaar luxe voor mensen langs de zijlijn". Da's natuurlijk geen fijnbesnaarde dokterstaal en juist daarom schrikken ze dan (soms even) wakker. Vanuit het MMT is dit momenteel een heel belangrijk speerpunt. Daartegenover staat dat je gewoon een compliment moet geven wanneer de zaken wel goed lopen. Enerzijds is goede zorg vanzelfsprekend, dus waarom zou je dat doen. Anderzijds wordt die zorg wel geleverd door mensen die waardering voor hun inspanning prettig vinden.
De reden waarom dit aansluit in dit topic is omdat ik waarneem dat veel artsen en verpleegkundigen op de SEH de ABCDE methodiek moeilijk vinden, vooral als het echt lastig wordt. Dan loop je vrij gemakkelijk vast.
