Maar nu zijn we dus op het punt de AVK neemt het slachtoffer na die uitgebreide controle niet mee neemt maar hij is nog wel buiten bewustzijn maar wordt wel wakker van de pijnprikkel. Dan wordt er tegen nuchtere vrienden of EHBOer verteld bij achteruitgang toch maar weer moet bellen wat logisch klinkt.
Maar hoe merk je achteruitgang op zonder die pijnprikkel? Dat was juist de vraag? Of is het in dat geval wel wenselijk om het gecontroleerde SO wel een pijnprikkel te geven omdat het dan eventueel iov de AVK gebeurt. En is het dan wenselijk om die vaardigheid toch weer aan te leren bij de EHBO of evenementenhulpverlening?
Ondanks de keurige inhoudelijke reactie van Lunatum, denk ik dat het goed is om je realiseren waar de Ambulanceverpleegkundige op dat moment juridisch staat. Het LPA 8 geeft richting aan de discussie. In het VLPA 1.3 wordt de Methodiek besproken, die hier van toepassing is. Hier staat dat Ambulancezorg wordt afgerond wanneer er sprake is van Eerste Hulp Geen Vervoer (EHGV), EHGV en overdracht, en tot slot vervoer en overdracht. Bij EHGV wordt er een schriftelijke overdracht bij de patient achtergelaten. In de tweede situatie wordt er contact opgenomen met een Huisarts, Verloskundige of andere zorgverlener en vindt overdracht plaats volgens SBAR. Daarbij wordt duidelijk de
verantwoordelijkheid overgedragen.
In de situatie die wij hier bediscusieren is er alleen sprake van EHGV. In het vakblad V&VN Ambulancezorg jaargang 35, December 2014, p16-19 staat een heel interassant artikel over dit onderwerp, waarnaar ik graag verwijs. Als EHBO-ér dient u zich te beseffen dat de positie van de Ambulanceverpleegkundige in deze situatie uitermate 'kwetsbaar' is. De Ambulanceverpleegkundige blijft verantwoordelijk voor de ambulancezorg die verleend is als onderdeel van het totale zorgproces en de verpleegkundige blijft zelf verantwoordelijk voor de keuze om weg te rijden.
Wanneer we inzoomen op het LPA 8, VLPA 7.8.7.9 (Intoxicaties) staat dat opname zeker geindiceerd is bij mensen met een ernstige acute intoxicatie. Voorts wordt aanbevolen altijd te overleggen met een HAP. Protocol 7.9 behandeld alleen specifieke intoxicaties. Alcohol komt niet ter sprake. Bedenk wel dat er zelden sprake is van een mono-intoxicatie. Vaak is er een combinatie van middelen gebruikt. Dat maakt de beoordeling
nog lastiger.
Kortom, ga ervan uit dat de Ambulanceverpleegkundige niet zomaar zal, én kan, wegrijden gezien zijn kwetsbare juridische positie.
In de discussie wordt de situatie geschetst dat er bij (verminderd aanspreekbare) slachtoffers met alcohol of druggebruik niet altijd vervoer plaatsvindt door de ambulance. Er heeft echter wel een beoordeling plaatsgevonden van ABCD, waarbij geconcludeerd is dat er (op dat moment) geen ernstige stoornis is die transport naar de SEH noodzakelijk maakt. Op dat moment kan de pijnprikkel mogelijk wel een rol hebben om het slachtoffer in het beloop van de tijd te beoordelen en -na beoordeling door een ambulanceverpleegkundige-eventuele achteruitgang te observeren. Dat maakt wel dat de indicatie voor de pijnprikkel in de EHBO slechts beperkt is tot specifieke situaties.
Vervolgens moet je jezelf serieus afvragen of je deze verantwoordelijkheid als EHBO-ér wilt dragen. Op dat moment neem jij namelijk niet alleen de zorg over, je neemt nadrukkelijk
ook een verantwoordelijkheid voor je rekening.
