Ik heb de reportage maar half gezien, het is diep triest wat er gebeurd is. Mijn gedachten gaan uit naar de nabestaanden, die zich afvragen: “Waarom?”
Ik wil ook de pleeg sterkte wensen, die zich waarschijnlijk ook afvraagt: “Waarom?”
We werken met mensen, moeten beslissingen nemen, moeten trieeren. Bij iedere beslissing die je neemt ligt het gevaar op de loer. Soms zijn klachten niet zo uitgesproken. Er is een groot verschil tussen dehydratie en Aorta ruptuur. De klachten zullen mogelijk niet duidelijk geweest zijn. Overigens is er later een GGD arts bij geroepen die tot dezelfde conclusie kwam. Maar we weten het fijne er niet van. Laten we eerst maar het onderzoek afwachten.
Er vielen mij wel een aantal dingen op:
- De GGD arts praat zichzelf schoon door te zeggen dat hij “op het verkeerde been”gezet was door de beslissing van de ambupleeg. Volgens draagt de ars zelf verantwoording voor zijn beslissing. Het is schandalig om het af te wentelen op een ander. (Aldus voorgelezen door de nieuwslezeres).
- De directeur GGD viel mij ook tegen. Hij doet al uitspraken (er is mogelijk niet volgens protocol gewerkt) terwijl er nog geen onderzoek afgerond is. Laten we dat eerst maar eens afwachten. Ik verwacht van een directeur dat hij zijn personeel beschermt tegen speculaties. Want daar legt hij wel een voedingsbodem voor.
- Waarom heeft de politie, die er ook nog bij geroepen is, dit slachtoffer niet naar de SEH gebracht?
- Waarom besluit een huisarts, vierde in successie die de patiënt ziet, dat er acuut moet worden opgenomen? Het beeld zal op dat moment drastisch gewijzigd zijn geweest.
Laten we hopen, als we naar de soort nieuwszender kijken, dat de feiten wat verdraaid weergeven zijn.
Of dit soort zaken wel of niet op een forum thuis horen: door dit soort reportages wordt ieder keer weer een bom gelegd onder het image van de ambulancehulpverlening. Het is wel goed daarbij stil te staan.
Verschil hoe men ertegenaan kijkt: inderdaad door de opleiding. De dokter “evidence based”, wij “holistisch”. Veel artsen zijn wetenschappelijk goed onderlegt en kundig, maar “sociaal debiel” (sorry, maar ik weet geen betere uitdrukking). Onze achtergrond is gewoon anders, meer gericht op de persoon. En niet op een ziek orgaan. Overigens is en verpleeghuis de plaats om te leren hoe met mensen om te gaan. Ben ik ook ooit begonnen als leerling ZV-er.
