Beiden, zowel het lesgeven als vaststellen van eindtermen, heeft te maken met didactiek
En toch, zo objectief lijkend is het hartstikke subjectief.
Ik kom in mijn dagelijks werk (juf) tegen dat ik een toets nakijk aan de hand van een vastgestelde census. Dus dat moet er in het antwoord zitten, en zoveel punten krijg je dan. Maar zelfs dan is er altijd een schemergebied. Dat je voelt aan een kind dat het iets heeft bedoelt maar niet goed heeft kunnen verwoorden. Of dat het iets anders zegt dat eigenlijk juist heel inzichtsvol is, maar niet in de census staat. Of dat iets voor een bepaald kind juist heel goed gezien is, waar het voor een ander beneden de maat is. Daar pas je je census (=beoordeling) op aan, en dan meteen ook de census voor de klas.
De enige manier om iedereen gelijk te beoordelen, is door een meerkeuze toets af te nemen (niet voor niets van de Cito en het Centraal Schriftelijk eindexamen meerkeuze zijn). Elke beoordeling is subjectief, zelfs met heel duidelijk gedefinieerde eindtermen.
We zijn hier toch geen wetenschapsforum met wetenschappers. De opleidingen bestaan inmiddels al dus zou er dus ook inhoudelijk en gericht een discussie gevoerd kunnen worden. Dan kan je per onderdeel aangeven waarom het fout in de lesboeken staat. Iedereen komt steeds weer met dezelfde algemene conclusie zonder tot elkaar te komen.
Degene die de ABCD methode voor leken een goede methode vinden moeten bewijs laten zien en degene die zeggen dat het niet werkt vertellen niet wat er mis is met die opleiding behalve dan dat het er niet voor bedacht is. De ABCD methode is voor leken aangepast in deze opleiding en ik zou graag van de profs horen wat er mis is met deze aanpassingen.
Zo kunnen we er wat van leren want nu lijkt het meer op een welles/nietes verhaal.
Nou, eigenlijk heb ik al verschillende profs van uit verschillende disciplines horen discussiëren over waar die D nou eigenlijk voor staat. Als dat voor de professionele hulpverlening al niet eenduidig is, dan lijkt me de discussie voor leken overbodig.