Ik heb het de afgelopen 2 seizoenen samen met onze instructeur EHBO wel geprobeerd om de basis van ABCDE aan te leren. Ik heb echter dezelfde ervaring als jij Juffie, het beklijft niet bij iedereen, mede ook omdat de achtergrondkennis er niet is, en omdat het eigenlijk een intensieve training vereist.
Ik kan daarom voor een heel groot deel meegaan in wat Expert en anderen zeggen, aan de letters alleen heb je niks, pas als je er ook diepgaandere kennis (en misschien vaardigheden) aan koppelt dan kun je echt aan de slag met ABCD(E)
Op zijn minst moet je kunnen begrijpen en onthouden dat de Engelse termen betekenen en dat de A voor Airway of Ademweg staat en de B voor Breathing/Ademhaling en niet voor Bewustzijn. Helaas kan niet iedereen dit en is het gemiddelde niveau van de hulpverlener MBO niveau.
Ik denk wel dat je hulpverleners die in georganiseerd verband werken en die de capaciteiten hebben om theoretische kennis te verwerven en daar mee om kunnen gaan, een kans kunt geven om een betere hulpverlener te worden. Ik heb in de georganiseerde/professionele eerstehulpverlening niet zoveel aan hulpverleners die een label/diagnose moeten plakken alvorens ze kunnen handelen.
ABCD(E) is een gestructureerde methode waarmee je naar symptomen en klachten kijkt en deze stap voor stap aanpakt met de beschikbare kennis en middelen, en hiermee kun je de hulpverlener wel duidelijk maken dat ze niet per se moeten weten of een tachypneu een pneumothorax, COPD, Astma bronchiale, etc is voor ze handelen/bellen, maar ze wel de handelingen die binnen het kader van de eerstehulpverlening liggen kunnen toepassen bij een symptoom en met het symptoom alleen kunnen alarmeren.
Ik denk dat hierin voor mij de grootste winst van werken met ABC(DE) bij georganiseerde eerste hulp ligt (geen huis tuin en keuken ehbo) ligt, door de methode te gebruiken breng je structureel in kaart wat de meest dringende klachten zijn (van A-C/D/E) en kun je zonder een label te plakken handelen en goed alarmeren.
Om misschien de casus van hiervoor te tackelen.
Die persoon met de Tachypneu komt naar je toe, voelt zich zichtbaar benauwd. Duidelijk iets aan de hand.
Als ik snel een check doe, waarbij ik wellicht in de A ontdek dat de persoon zich verslikt heeft in een object dat de luchtweg bedreigd, dan kan ik direct 112 bellen, én stimuleren te hoesten, rugkloppen geven en bij verslechtering van de situatie (bewusteloosheid/volledige obstructie) Thoraxcompressies geven om het object los te maken. Als ik direct 112 bel is dat buiten rust en steun geven het enige dat ik voor de pt. kan betekenen.
Kost misschien 10 seconden.
Het kan ook een delay voorkomen doordat de hulpverlener met een basis ehbo diploma niet eerst een label wil plakken om aan 112 door te geven, en zo zijn de basis ehbo cursussen wel opgezet.
Staat wel voorop dat een hulpverlener de stof kan verwerken en onderhouden en de theoretische achtergrond kan oppakken. Dan pas kun je in mijn ogen echt goed hulpverlenen op professionele basis (georganiseerd).
ABC(DE) is niet voor iedereen, maar heeft mijns inziens wel een rol in het goed hulpverlenen en in de verplaatsing van labelgericht hulpverlenen naar symptoomgericht hulpverlenen, en dát lijkt me nou heel goed voor dat slachtoffer. En dan is het meer een bewustwordingsproces en hoeven daar niet eens extra handelingen bij te komen, al leren wij de hulpverleners ook de (trauma)jaw thrust, en trauma chinlift naast de chinlift, omdat het goede alternatieven zijn voor stabiele zijligging wanneer dat minder wenselijk is (HET bijvoorbeeld).
Ter correctie, de eerste VPK in mijn casus was er in een leidinggevende rol, en heeft de patiënt zelf niet gezien, alleen doorgegeven. De ALS VPK heeft de pt. verder gezien, en heeft mij in het proces meegenomen, waar ik weer veel van geleerd heb. Ik heb het geluk gehad door mijn studie meer gezien te hebben dan de meeste ehbo-ers, en ik leer elke keer van die situaties, nog steeds. Het leert je ook om meer rust te vinden in situaties die ernstig zijn.
Ik ben het met Oma eens dat je een heel ander idee hebt bij een 40 jarige man versus een 19 jarige meid, en de voorzichtigheid met dat gevoel probeer ik mijn hulpverleners bij te brengen, ook druk ik ze altijd op het hart een niet pluis gevoel nooit te negeren, ookal heeft 1 van het koppel het niet. Ook als EHBO-er ontwikkel je een gevoel voor situaties op den duur, en het kan je altijd helpen, al moet je altijd hulp zoeken als je strategie niet werkt en je er niet uit komt, of je te maken hebt met levensbedreigende symptomen (uit je ABC(DE)
)
Zijn er niet meer docenten/ leidinggevenden die tegen het labeldenken van de basisopleidingen aanlopen in de georganiseerde eerste hulpverlening?
