In de zorg is de laatste jaren erg veel bezuinigd en de daadwerkelijke gevolgen beginnen steeds zichtbaarder te worden. Men probeert op alle vlakken alleen aan de minimale wettelijke eisen te voldoen.
Daarnaast komt erbij dat in vrijwel alle instellingen de nieuwe patiënten aan een zwaardere indicatie moeten voldoen, waardoor de instellingen steeds complexere (ook psychiatrische) zorgvragers huisvesten.
De instellingen maken gebruik van vaak wisselende oproepkrachten en stagiaires worden gebruikt om personeelsgaten op te vullen, alles om de kosten te drukken.
De BHV training van de gemiddelde zorgmedewerker is vrijwel hetzelfde als iemand met een kantoorbaan. Een ochtend theorie en een middagje een brandende prullenbak blussen (met een aangereikt brandslanghaspel of schuimblusser), vaak niet eens op locatie. Vervolgens de volgende dag weer hard aan het werk en na een maand is alles alweer vergeten. Hoe goed men het ook uitlegt, de BHV cursus resulteert vaak niet in adequaat handelen bij brand.
Als brandweer zijn we tenslotte ook nog flink aan het inkrimpen. De brandweer start 'projecten' met minder personeel op de bestaande wagens (SIV, TS4) met als doel om geld te besparen (uiteraard slagen deze 'projecten' dan ook zonder noemenswaardige evaluatie over de gevolgen voor de effectiviteit van de brandweerinzet). Inzetvoorstellen worden geminimaliseerd, automatische brandmeldingen worden vertraagd.
De daadwerkelijke effectiviteit van een brandweerinzet in een complex gebouw als een zorginstelling loopt door bovenstaande punten in de cruciale eerste minuten flinke vertraging op.
Als je alles bij elkaar optelt is een brand als deze geen toevalligheid, maar is het meer de vraag waar de volgende brand in een zorginstelling met dodelijk gevolg zal zijn?
