Een beetje in lijn met wat Joost zegt, is het heel afhankelijk van wat je mensen leert óf het de acute zorgvraag doet verminderen. Bijna ale onderwerpen in de bestaande ehbo-scholingen van HOK en NRK komen uit in zoek (zonodig) professionele hulp, waarbij de randvoorwaarden waarbij dit niet hoeft de afgeopen 10-15 jaar alleen maar smaller zijn geworden.
Aan de andere kant kun je met snelle hulp soms erger voorkomen en is de invloed op zorgkosten misschien wel te meten, zeker bij levensbedreigende aandoeningen, maar zal het niet direct invloed hebben op de aantallen acute zorgvragen, misschien leidt het nog wel tot meer zorgvragen doordat mensen in leven worden gehouden tot er professionele hulp is.
En als je dan een effect meet, kan het ook nog erg moeilijk zijn te bepalen of dat door die vergrote zelfredzaamheid komt of door andere factoren als toegankelijkheid, kosten, etc.
De grootste "winst" kun je behalen bij de kleine letsels, zaken die mensen echt zelf af kunnen, en dan moet je daar goede richtlijnen voor formuleren die makkelijk te vvolgen zijn. Ook een voorlichtingscampagne over welke hulp waar te krijgen en wanneer kan veel winst opleveren, en is ook een onderdeel van zelfredzaamheid.
Bijvoorbeeld: met een splinter die je er niet uit krijgt ga je naar je huisarts (assistente) en niet naar de HAP of SEH.
Met een snee die een beetje open staat ga je naar je huisarts of de HAP, niet naar de SEH.
Dat soort handelingsperpectieven bieden mensen houvast, en zouden invloed kunnen hebben, het totaalaantal zal misschien niet significant dalen, maar een verschuiving in zorg op de juiste plaats en voor de juiste kosten misschien wel.
