Invloed van zelfzorg door burgers op drukte SEH & HAP

[Joffry Ambu-Vpk]

Ik ben zeker vóór elke vorm van ehbo kennisoverdracht in het onderwijs. Laten we in het curriculum opnemen onder "burgervorming". Of het leidt tot een vermindering betwijfel ik, net als mijn voorgangers. Sterker nog, ook ik voorspel een toename. De manier van triage draagt hierbij. Met programma's als ProQA zal er snel professionele hulp worden gestuurd, zelfs als de melder slechts om advies vraagt. Onze collega's in het Verenigde Koninkrijk hebben hier uitgebreid ervaring mee.

De inwoners van een aantal steden in Nederland blinken al jarenlang enorm uit in gebrek aan zelfredzaamheid met dito gevolgen voor (druk op ) de gezondheidszorg

[Kanarie]

Ik heb erg weinig ervaring met 'binnenlopers' op de SEH, dus ik vind het moeilijk om hierover iets te zeggen.
Ik herinner mij een consult in het weekend op de HAP tijdens mijn coschappen, waarbij ik denk dat het geven van EHBO-cursussen aan "de bevolking" wel de druk op de HAP kan verlagen.
Echter als daar andere gevallen van "zoek -voor de zekerheid- professionele hulp" voor in de plaats komen, zal dat natuurlijk de druk op de HAP niet verlagen.



Ter illustratie bovengenoemd consult: Man van begin 20 komt met zijn vriendin op zaterdagmorgen de HAP. Hij heeft eerder die week een blessure opgelopen met sporten en heeft daarvoor de afgelopen dagen al 2 of 3 keer een huisarts bezocht. Zijn enkel is erg dik en pijnlijk en hij vertrouwt het niet. Na anamnese en onderzoek concludeert de huisarts dat er geen sprake is van een breuk. De patiënt en zijn vriendin pleiten voor een foto. De huisarts weigert dit en beëindigt het consult met adviezen voor thuis. Hierop blijven beiden verbaasd zitten en staren naar de enkel. "En dit laat u gewoon zo?" De huisarts kijkt vragend terug. "Moet er geen verband om ofzo?" Hierop antwoordt de huisarts dat als zij dat graag willen, hij er best een verband om kan leggen.

[Golly]

Ter illustratie bovengenoemd consult: Man van begin 20 komt met zijn vriendin op zaterdagmorgen de HAP. Hij heeft eerder die week een blessure opgelopen met sporten en heeft daarvoor de afgelopen dagen al 2 of 3 keer een huisarts bezocht. Zijn enkel is erg dik en pijnlijk en hij vertrouwt het niet. Na anamnese en onderzoek concludeert de huisarts dat er geen sprake is van een breuk. De patiënt en zijn vriendin pleiten voor een foto. De huisarts weigert dit en beëindigt het consult met adviezen voor thuis. Hierop blijven beiden verbaasd zitten en staren naar de enkel. "En dit laat u gewoon zo?" De huisarts kijkt vragend terug. "Moet er geen verband om ofzo?" Hierop antwoordt de huisarts dat als zij dat graag willen, hij er best een verband om kan leggen.

En deze meneer en mevrouw gaan waarschijnlijk hierna naar de SEH als zelfverwijzer om toch die geruststelling/behandeling te krijgen die ze van de eigen huisarts en HAP arts niet hebben gekregen. Op de SEH krijgen ze waarschijnlijk een foto, drukverband en een follow-up afspraak over een week bij de orthopedie/chirurgie. Ze hebben de juiste route gevolgd die je ze met een ehbo-cursus ook zou leren, maar ze hebben niet het gevoel geholpen te zijn door de Huisartsen, dus zetten ze weer een stap verder.

In dit geval kun je de zorgvraag alleen beantwoorden door goede, en menselijke zorg door de eerste huisarts, die de zorgen moet wegnemen, en zal (meer) zelfredzaamheid wellicht niet veel uitmaken, ze volgen de juiste route immers al.
Kennis over EHBO voorkomt dit waarschijnlijk niet, je leert immers niet wat een professional met een letsel zou (moeten) doen in de ehbo cursus.

Wat iemand ertoe brengt een HA, HAP of SEH te raadplegen is zo multifactorieel dat elke interventie die je kunt plegen versterkt of gefrustreerd kan worden door alle andere factoren. Zelfredzaamheid is goed, echter is het doel wellicht niet het juiste?

[Kanarie]

...ze volgen de juiste route immers al.
....
Kennis over EHBO voorkomt dit waarschijnlijk niet, je leert immers niet wat een professional met een letsel zou (moeten) doen in de ehbo cursus.

Ik denk dat al die huisartsen al hebben geprobeerd deze mensen gerust te stellen met uitleg en adviezen. Deze mensen hebben de juiste route gevolgd door de eerste keer naar de huisarts te gaan. Kennis over symptomen en behandeling van gekneusde enkels, gescheurde enkelbanden en gebroken botten zou de zelfredzaamheid van deze mensen mijns inziens wel vergroten en de zorgconsumptie verminderen.

Zelfredzaamheid is goed, echter is het doel wellicht niet het juiste?

Begrijp ik goed dat je met deze zin zegt dat zelfredzaamheid en zorgvraag bij zorgprofessionals los van elkaar staan?

[Golly]

Niet helemaal, ik vraag me af of je einddoel bij ehbo zelfredzaamheid wel een vermindering in (acute) zorgvragen moet zijn.

Kennis over symptomen en behandeling van gekneusde enkels, gescheurde enkelbanden en gebroken botten zou de zelfredzaamheid van deze mensen mijns inziens wel vergroten en de zorgconsumptie verminderen.

Dat ben ik wel deels met je eens, al zitten ehbo-er ook met een pijnlijke enkel bij een ha/HAP/SEH, omdat in de ehbo-opleidingen wordt gezegd dat je een professionele hulpverlener moet opzoeken. Leer mensen zeker meer over ehbo en zelfzorg, maar verwacht niet direct een afname in zorgvragen, dan ben je goed bezig. Blijkt dit op de lange termijn nou toch een effect te hebben op de aantallen dan is dat meegenomen.

[RemRoof]

Ik denk dat al die huisartsen al hebben geprobeerd deze mensen gerust te stellen met uitleg en adviezen. Deze mensen hebben de juiste route gevolgd door de eerste keer naar de huisarts te gaan. Kennis over symptomen en behandeling van gekneusde enkels, gescheurde enkelbanden en gebroken botten zou de zelfredzaamheid van deze mensen mijns inziens wel vergroten en de zorgconsumptie verminderen.
...

Er zal altijd een groep patiënten/burgers blijven bestaan die nooit tevreden zijn ondanks alle inspanningen van de huisarts... In dit soort gevallen wordt de zorgconsumptie dus niet verminderd. Blijft de vraag of meer EHBO-kennis dit had veranderd. Ik betwijfel dit.

[Golly]

Overigens is de boodschap " Het is dit en dit, het moet met tijd genezen" soms een stuk draagbaarder dan anders, afhankelijk van hoe het gebracht wordt en ingekleed wordt. Dat een Huisarts een rust en/of steungevend verband  wel of niet aanbiedt geeft een heel andere sfeer.

Je kunt zeggen, Ik doe het altijd, ik doe het nooit (geloof er niet in) of het aanbieden en de voor en nadelen bespreken. Bij de laatste optie ligt de keuze bij de patiënt die hulp krijgt aangeboden en zelf kan beslissen of het voor hem werkt.

Overigens kan ehbo scholing ook iets doen aan de beeldvorming rondom bepaalde letsels, een kneuzing/verstuiking/scheuring wordt vaak gezien als iets kleins waar je je niet over moet aanstellen, en weer snel mee aan het werk/naar school moet (weinig begip bij het algemene publiek maar ook zorgverleners), een breuk daarentegen ben je zielig, is zichtbaar (gips en krukken), je moet rust houden, kortom "echt" letsel.  Beiden is echter zeer vervelend en herstel kan ook voor bandenletsel een hele tijd duren. Als mensen dat begrijpen dan wordt het misschien makkelijker om een diagnose te accepteren, en kan iemand die druk die hij voelt (stel je niet aan) achter zich laten.

[Joffry Ambu-Vpk]

Ik heb erg weinig ervaring met 'binnenlopers' op de SEH, dus ik vind het moeilijk om hierover iets te zeggen.
Ik herinner mij een consult in het weekend op de HAP tijdens mijn coschappen, waarbij ik denk dat het geven van EHBO-cursussen aan "de bevolking" wel de druk op de HAP kan verlagen.
Echter als daar andere gevallen van "zoek -voor de zekerheid- professionele hulp" voor in de plaats komen, zal dat natuurlijk de druk op de HAP niet verlagen.



Ter illustratie bovengenoemd consult: Man van begin 20 komt met zijn vriendin op zaterdagmorgen de HAP. Hij heeft eerder die week een blessure opgelopen met sporten en heeft daarvoor de afgelopen dagen al 2 of 3 keer een huisarts bezocht. Zijn enkel is erg dik en pijnlijk en hij vertrouwt het niet. Na anamnese en onderzoek concludeert de huisarts dat er geen sprake is van een breuk. De patiënt en zijn vriendin pleiten voor een foto. De huisarts weigert dit en beëindigt het consult met adviezen voor thuis. Hierop blijven beiden verbaasd zitten en staren naar de enkel. "En dit laat u gewoon zo?" De huisarts kijkt vragend terug. "Moet er geen verband om ofzo?" Hierop antwoordt de huisarts dat als zij dat graag willen, hij er best een verband om kan leggen.

LOL hier gaat het inderdaad over de basis, zelfinzicht en intellectueel niveau als dat niet op orde is dan wordt t ook niets met ziekteinzicht laat staan met zelfredzaamheid...

[Joffry Ambu-Vpk]

Overigens is de boodschap " Het is dit en dit, het moet met tijd genezen" soms een stuk draagbaarder dan anders, afhankelijk van hoe het gebracht wordt en ingekleed wordt. Dat een Huisarts een rust en/of steungevend verband  wel of niet aanbiedt geeft een heel andere sfeer.

Je kunt zeggen, Ik doe het altijd, ik doe het nooit (geloof er niet in) of het aanbieden en de voor en nadelen bespreken. Bij de laatste optie ligt de keuze bij de patiënt die hulp krijgt aangeboden en zelf kan beslissen of het voor hem werkt.

Overigens kan ehbo scholing ook iets doen aan de beeldvorming rondom bepaalde letsels, een kneuzing/verstuiking/scheuring wordt vaak gezien als iets kleins waar je je niet over moet aanstellen, en weer snel mee aan het werk/naar school moet (weinig begip bij het algemene publiek maar ook zorgverleners), een breuk daarentegen ben je zielig, is zichtbaar (gips en krukken), je moet rust houden, kortom "echt" letsel.  Beiden is echter zeer vervelend en herstel kan ook voor bandenletsel een hele tijd duren. Als mensen dat begrijpen dan wordt het misschien makkelijker om een diagnose te accepteren, en kan iemand die druk die hij voelt (stel je niet aan) achter zich laten.

 

Het gaat daar vooral ook om accepteren van het lot/ziekte/ongeval en de bijbehorende ellende/schade.

Daarnaast gaat het om de beleveing van de patient en het brengen van de boodschap ook om acceptatie van die zender plus de boodschap zelf. Daar zit vaak al een ''nee'' bij de ontvanger die de oorzaak en gevolgen van ziekte/ongeval niet accepteert, de maakbaarheid boven alles zet en daar moet de huisarts, SEH arts etc maar voor zorgen en snel een beetje. Van die attitude gaan mn haren rechtovereind.

[SEH zustertje]

Om mensen iets aan te leren ben ik ook zeker een voorstander.
Maar dit maatschappelijke probleem gaat veel verder en wordt ook beloond ( hoop dat de profs dit ook herkennen?)

een voorbeeld: ik gaf een lezing op een basisschool aan ouders, op mijn vraag wie er een basale ehbo trommel en een doosje paracetamol in huis had, ging er van de groep van ongeveer 30, 7 vingers omhoog.
Iets wat ik herken onder meer door rechtstreeks met een theedoek op het hoofd naar de SEH te rijden en er dan achter komen, dat het wondje al haast niet meer is te vinden.

Dit heeft met gedrag te maken en hoe ga je dat veranderen?
Wat Expert aangeeft is dat het ook juist voor extra drukte kan geven. Iets wat je kan vertalen naar (wat nu al gezien wordt) "ik las op internet...." , "ik dacht voor de zekerheid, het stelt niet veel voor".... "De BHV-er heeft er naar gekeken en die zei dat ik naar het ziekenhuis moest".

een spotje van postbus 51 met heeft een ehbo trommel en paracetamol en weet u wanneer u naar de huisarts moet en 112 moet bellen, is misschien een goedkoper middel om mensen ook weer aan het denken te helpen.
Mijn antwoord bij een klein sneetje dat dit een dure pleister gaat worden van 375,- (eigen risico) schrikt wel af tegenwoordig

communicatie en gedrag veranderen.
, mijn inziens de oplossing en niet altijd maar belonen