Het probleem is niet zozeer het niet mogen. Er zijn in den lande al een aantal vuurwapendragende vrijwillige agenten.
De opleidingen liggen er al, de (psychologische) testen liggen er al. Het probleem is dat het niemand achter een bureautje iets kan schelen.
De geluiden over zwaardere bewapening worden meteen op de voorpagina van alle kranten geplaatst, met een enorm snelle reactie van de korpschef en minister tot gevolg. Als het eigen hachje gered moet worden kan het natuurlijk wel snel. Maar het feit dat er nog steeds een heleboel collega's, zowel beroeps als vrijwillig, überhaupt zonder vuurwapen op straat loopt gaat iedereen voorbij.
De mannen met de gouden schouders die nooit buiten komen zie ik altijd met dat ding op hun heup lopen, terwijl de surveillant op straat maar aan zijn lot wordt overgelaten. Een knuppeltje en een busje pepperspray zijn tegenwoordig niet meer genoeg om als agent je werk veilig te kunnen doen.
In plaats van dat men de opleidingen en testen die er al zijn simpelweg gaat aanbieden, wordt er weer eens een vreemde regel verzonnen dat vrijwilligers niet zonder vuurwapendragende collega de straat op mogen. Heel leuk en aardig natuurlijk, maar totaal onwerkbaar. Die collega's hebben al genoeg andere dingen te doen. Noodhulp mogen we ook niet draaien, dus kortom de vuurwapen dragende collega's waar we mee de straat op kunnen zijn er niet.
Schiet mij maar lek, ik snap het niet meer.
Al zal er vast eerst een collega letterlijk lek geschoten moeten worden voordat men wakker wordt achter het bureau of in de politiek.
