Ik heb geen enkel probleem met burgers die de politie een handje willen helpen. Ik heb wel problemen met de term vrijwillig, zodra je een vaste vergoeding per kalenderjaar en een uurloon ontvangt ben je een oproepkracht of part-time politiemedewerker.
In het rapport staan ook meningen van het beroepspersoneel, er zijn (met name oudere) agenten die niet zo enthousiast zijn over vrijwilligers bij de politie. Je kan en mag dat niet af doen als gezeur. Een vrijwilliger met vuurwapen op zak voegt weinig toe als je dienst moet draaien met een beroepsagent die geen of weinig vertrouwen in je heeft.
Ik begrijp je punt en dat van het beroepspersoneel. Het is inderdaad geen gezeur, maar naar mijn mening te kort door de bocht. Als de beroepsagent op de hoogte is van de kwaliteiten en achtergrond van de vrijwilliger, dan zou de beroepsagent eventueel zijn of haar beeld kunnen vormen, lees vertrouwen (dan is het nog kort door de bocht, misschien leert de praktijk wel anders). Ik denk dat de agent hierboven met iets meer vertrouwen op pad gaat zodra hij weet dat ik een defensie verleden heb en dus mijn wapens ken. Onder andere de Glock-17, Colt C7/C8, maar ook de Walter P99Q, zowel op het gebied van vaardigheden, onderhoud en kennis. Misschien heb ik wel meer ervaring op het gebied van wapens dan de beroepsagent. Dit kan een agent niet ruiken of zien. Dus ergens kan je de agent dit niet kwalijk nemen.
De politie haalt ongevraagd veel en diverse kennis in huis door het aanstellen van vrijwilligers. Daar wordt te weinig mee gedaan (voor zo ver mogelijk) en er wordt slecht over gecommuniceerd naar het beroepspersoneel toe.
Volgens mij is er een simpele oplossing:
- Gooi de term vrijwilliger de deur uit, maak er parttime van, behandel ze als parttimers, creëer opleidingsmogelijkheden.
- Of schaf de politievrijwilliger af. Het voelt inderdaad een beetje stuurloos.
