0 gebruikers (en 2 gasten bekijken dit topic.
Waakzaam en dienstbaarBeste burger, Het spijt me dat mijn radio soms te hard staat. De stem van Phil Collins maakt het voor mij makkelijker om even niet te denken aan die 19-jarige jongen die zijn eigen polsen doorsneed, omdat zijn familie met hem brak om zijn homoseksualiteit. Door muziek van Simply Red vergeet ik de verpleegster, die ik zag huilen toen ze een zwaar verwaarloosd 2-jarig meisje schoonmaakte. De muziek van Coldplay doet me aan hele andere dingen denken dan aan de verdachte die ik aanhield, bij wie ik na het boeien zag dat hij op een geladen vuurwapen zat. Het spijt me dat ik soms onbeleefd lijk. Ik vergat in winkel terug te lachen, omdat ik was afgeleid door de herinnering van een jongen die mij ooit snikkend vertelde hoe zijn broer verdronk, nadat hij hem had moeten wegduwen om zichzelf te redden. En het lag heus niet aan je kookkunsten, maar ik had geen honger meer nadat ik in de zomer een man uit het water viste die zijn schaatsen nog aan had. Het spijt me dat ik je niet altijd serieus neem. Ik lach erom als de puinhoop in de kamer van je tiener je grootste zorg is, omdat ik net bloed van een heroïneverslaafde in een open wondje op mijn arm kreeg. Druivensap op de beige bank en een plassende puppy op het Oosterse tapijt doen me vrij weinig, omdat ik weet wat een slagaderlijke bloeding en een rottend lichaam kunnen doen op je interieur. Het spijt me dat ik soms onverschillig ben. Ik relativeerde je beklag over je overbezorgde moeder, omdat ik wilde vertellen dat ik vandaag een van onze oude schoolvrienden heb gebeld. Ik vertelde hem dat ik zijn moeder had gevonden, in haar eigen garage. Ze had haar beste outfit aangedaan, de garage hermetisch afgesloten en toen de auto gestart. Het spijt me dat ik je in de weg zit. Je stond uren in de file omdat ik de weg had afgesloten na een zwaar ongeval waarbij een van mijn collega’s overleed. Jij schreeuwde vanuit je verwarmde auto of ik niet een beetje kon opschieten, terwijl ik in de vrieskou stond te rillen. Maar niet van de kou. Het spijt me dat je daardoor te laat bij een vergadering was. Ik heb geleerd om me niet druk te maken om kleine dingen en dat alles relatief is. Ik snap dat jij gefrustreerd bent als ik je aan de kant zet om je een bekeuring te geven, ook al weet jij niet dat ik tien minuten daarvoor in een woonwijk aanbelde om te zeggen dat iemands man, vader of kind nooit meer thuis zal komen. Ik brak mijn been toen ik van de schutting viel, omdat ik achter een inbreker aanrende. Maar jij wilde geen getuigenverklaring afleggen, want dan komt je naam in het dossier. Ik heb geleerd om mijn zegeningen te koesteren, omdat ik elke dag van huis ga, zonder de zekerheid dat ik hier ooit weer terug kom. Ik weet nooit wat mij te wachten staat en in welke situaties ik zal belanden. Wat ik wel weet, is dat ik bereid ben om mijn eigen leven in de waagschaal te leggen om mensen te redden en criminaliteit te bestrijden. Ik heb geleerd om een stap vooruit te doen als de rest naar achter deinst. Als jij instinctief ergens van weg rent, wordt van mij verwacht dat ik me er juist naartoe spoed. Ik adem, ik heb een hart, ik heb vrienden en familie, ik betaal huur, ik doe boodschappen, ik ga op vakantie en ik betaal belasting. Ik lijk net op jou en al die anderen. Al die anderen die klagen over mij en mijn collega's, want we doen het nooit goed en als je ons nodig hebt zijn we er nooit. Maar niemand zou zoveel ellende, dood en verderf kunnen verdragen als wij in een jaar doen. Ik heb geleerd dat ik sterker ben dan de stuurlui aan wal. Ondanks de laffe kreten van ondankbaarheid sta ik nog steeds voor ze klaar als dat nodig is. Mijn eigen trots zal altijd wijken voor het welzijn en helpen van anderen, ook al haten ze me. Ik ben waakzaam en dienstbaar. Ik ben er om het verschil te maken. Het verschil tussen leven en dood. Tussen recht en onrecht. Ook voor jou.Groet, Rick politie-eenheid Midden-NederlandEen trotse dienderTekst: ®Rick lid Politiebond ANPV
En inmiddels al een best bedrag gedoneerd
