Bewijs middelen in het strafrecht zijn geregeld in het Wetboek van Strafvordering, en dat zegt:
Artikel 339
1. Als wettige bewijsmiddelen worden alleen erkend:
1°. eigen waarneming van den rechter;
2°. verklaringen van den verdachte;
3°. verklaringen van een getuige;
4°. verklaringen van een deskundige;
5°. schriftelijke bescheiden.
2. Feiten of omstandigheden van algemeene bekendheid behoeven geen bewijs.
Hierdoor geldt een film formeel niet als bewijsmateriaal. Toch zijn er manieren waarop zo'n film een rol kan spelen. De 2 meest voorkomende:
- Een opsporingsambtenaar heeft het filmpje bekeken gedurende het onderzoek en zijn bevindingen vastgelegd in een Proces Verbaal. Dat valt dan onder punt 5.
(Voorbeeld: "Op de beelden van de bewakingscamera zag ik een persoon, gekleed in .... enz...." )
- Het filmpje wordt in de rechtzaal bekeken door de rechter, en dan valt het onder punt 1.
( Voorbeeld: de rechter vraagt om het filmpje wat in het PV genoemd wordt te tonen, en stelt aan de hand daarvan vragen aan de verdachte. " Bent u dat, die persoon die...." )
Dus eigenlijk hebben jullie beiden gelijk. Een filmpje is geen wettig bewijsmiddel, maar kan wel gebruikt worden in een rechtszaak.
(In niet juridische taal kan je dus wel gewoon zeggen dat het "bewijs" is)