Rene,
Dan zit de toelichting van het LPA 6.0.1. er dus ook naast ?
Daarin staat bij de primary survey aangegeven, dat bij een s.o. dat niet reageert op aanspreken, meteen met de A worden door gegaan.
De enige functie van de pijnprikkel is het vaststellen of het s.o. nog op pijn reageert. Zo ja, da is er dus nog hersenactiviteit en vooral dat er nog een circulatie is.
Ik wil jou best het voordeel van de twijfel geven dat reageren op pijnprikkels ook gezien wordt als reageren op aanspreken.
Als je dan het LPA 2003 naloopt, dan zie je dat de feitelijke volgorde ABC recht overeind blijft staan maar dat er verschillende korte controles worden uitgevoerd.
Er wordt dan een onderscheid gemaakt tussen trauma en geen trauma.
bewusteloos -> zonodig manuele fixatie -> ademhaling controle
diep bewusteloos -> ademhaling controle -> pols voelen
We waren het er met zijn allen overeens dat dit een betere methode was als je kijkt naar tijd.
Het is m.i. zeer terecht dat dit onderscheid in het LPA gemaakt wordt. Als circulatie is, dan heeft het manueel fixeren bij nek- rugletsel en het veiligstellen van de ademhaling de hoogste prioriteit.
Het ligt dit keer niet aan het OK boekje als men niet verder kijkt dan het ABC lang is.
Voordat men aan de A toe is, heeft men als het goed is:
1 een veilige werkplek gemaakt door te zorgen dat er
- gevaarlijke stoffen geen gevaar vormen (BM138)
- geen gevaar van elektrocutie bestaat (BM142)
- geen brand- , explosie- en of instortingsgevaar
bestaat
- geen gevaar de verkeer of agressie bestaat.
kortom dat de eigen veiligheid gewaarborgd is.
2 geinventariseerd hoeveel slachtoffers er zijn (GE022)
3 prioriteiten zijn vastgesteld (GE022)
4 Voor zover dat nog niet bij de inventarisatie is
gebeurd zo mogelijk:
- brandende kleding doven (BM120)
- verslikking opheffen (BM040)
- ernstige uitwendige bloedingen stelpen (BM078)
- rekening houden met mogelijk nek- en / of rugletsel
- vastgesteld hebben dat er geen sprake van een
klein ongeval is (VM091)
5 Het bewustzijn in een van de 3 gradaties vaststellen
Daarmee kom ik bij je opmerking over de neurologen.
De cardiologen zijn natuurlijk verschrikkellijk geinteresseerd in de ritmestroken
De traumatoloog wil alles weten over het ongevalmechanisme
De internist daartegen zou graag zo snel mogelijke weten of .....
De EHV'er, met een keur aan speeltjes waaronder de lifepack 12, kan een uitgebreide rapportage geven bij de overdracht zonder zich op het gladde ijs van de voorbehouden handeling te begeven.
Bloeddruk en ademhaling, CO2 meting aangesloten op een mondmasker, 12 afleidingen ritmestrook, neurologisch onderzoek (uiteraard voor zover dat kan zonder de letsels te verergeren).
Resultaten van het top- teenonderzoek.
De bloedsuikerwaarde is natuurlijk bepaald door een druppel bloed uit een wondje op te vangen.
Maar wat is de toegevoegde waarde van zo'n rapportage ? En weegt dat op tegen de inspanningen die nodig zijn om EHV'ers zodanig getraind te houden dat zij een betrouwbare scoring afgeven.
De taak van de EHV'er in de hulpverlening wordt door velen zwaar onderschat.
Het OK legt de nadruk vooral op het correct uitvoeren van de voorgeschreven basistechnieken, andere opleidingen vinden dat zuurstoftherapie tot de standaard EH hoort.
Ik vind het allemaal prachtig, maar het gaat er uiteindelijk om hiulpverleners in het veld te krijgen die effectieve hulp kunnen verlen.
Om effectief te zijn
- moet de EH binnen enkele minuten (ARBO wet)
opgestart zijn en moet de tijd overbruggen die de
deskundiger hulp nodig heeft om ter plaatse te komen
en de hulp overnemen.
- om kunnen gaan met een breed scala van mogelijke
letsels en andere problemen.
- moet de EHV'er het doen met de hulpmiddelen
die terplaatse beschikbaar zijn of hij zelf bij zich heeft.
- moet hij in de eerst fase van een incident die, die in
meer of mindere mate gekenmerkt wordt door chaos,
keuzes maken die verstrekkende gevolgen kunnen
hebben voor hemzelf en voor anderen.
- moet de EHV'er handelingen uitvoeren die zelden of
nooit door hem bij echte slachtoffers zijn uitgevoerd.
- moet de EHV'er keuzes maken hoe hij de beschikbare
hulpmiddelen het meest effectief kan inzetten.
- in veel gevallen blijft hij alleen achter met
onbeantwoorde vragen en emoties als de blauwe
lampen uit het zicht verdwijnen.
Ik zie het als mijn taak, alles te doen wat in mijn vermogen ligt, om EHV'ers voor te bereiden op de taak die hun te doen staat.
Als instructeur kan ik mensen informatie geven en technieken en methodieken aanleren.
Met informatie over het waarom en doelstellingen kan het inzicht vergroot worden. Inzicht is immers het kunnen zodanige manier combineren van kennis, kunde en methodieken dat het leidt tot een optimale hulpverlening.
Omdat EHV'ers breed moeten kunnen werken, zal de opleiding de brede gebied moeten bestrijken.
Dat betekent dat in veel gevallen technieken en methodieken worden aangeleerd die voldoen aan de 20 80 regel.
als met 100% effort 100% van de problemen kan worden opgelost, dan zegt de 20 80 regel dat men met 20% van de effort 80% van het problemen kan oplossen. En dus ook dat de overige 20% 80% van de effort kost.
Wanneer iemand gedurende kwartier een breed scala aan problemen moet kunnen oplossen, dan moet je afwegingen maken hoe je de effort verdeeld over de problemen.
Het zo goed mogelijk veiligstellen van de vitale functies heeft een hoge prioriteit omdat die direct levensbedreigend zijn en vaak binnen zeer korte tijd tot de dood leiden. Ondanks de kans dat men daadwerkelijk moet reanimeren relatief klein is, wordt er binnen de EH toch veel effort ingestoken.
Het in de neutrale stand brengen van een been dat waarvan het onderbeen zijwaards haaks op de knie staat kan in een aantal gevallen gevolgen op langere termijn beperken. Toch wordt er binnen de EH geen effort in gestoken omdat de toegevoegde waarde niet opweegt tegen de risico's van een dergelijke handeling.
