Om terug te komen op het oorspronkelijke topic ipv verder af te dwalen in de complexe en socio-economische consequenties van trauma coagulopathieen...
Het artikel haalt, wellicht terecht, de tekortkomingen van de ATLS aan. Eerder al werd genoemd dat het erg lastig is om een wereldwijde cursus aan te bieden en te innoveren, helemaal doordat de medische faciliteiten in alle landen waarin de cursus wordt aangeboden verschilt. De pre-hospitale zorg verschilt enorm per land, en de opvang in trauma centra natuurlijk ook.
Daarom vond ik de conclusie van het artikel juist wel mooi dat de ATLS geldt als een basis voor de opvang van trauma slachtoffers. Daar kan je dan gericht, en toegespitst op de (on)mogelijkheden ter plaatste en lokale inzichten afwijken van de richtlijn.
Zo wordt beschreven dat in de Engelse trauma opvang een CT-body de beeldvorming van eerste keus is bij trauma slachtoffers. Nou kan het AMC, en volgens mij Tilburg een hele mooie verrijdbare CT-scan op de traumakamer hebben, maar dat is lang niet in elk ziekenhuis het geval. Ik ben als arts-assistent momenteel ervaring aan het op doen binnen de chirurgie in een perifeer ziekenhuis waar een patient toch aardig wat over- getild moet worden als hij door de CT gaat. Natuurlijk heeft dat te maken met dat ik in een level-3 traumacentrum zit ipv een level-1, maar ook ik zie (soms zelf verwijzende) traumapatienten die met 80 tegen een boom aan zijn gereden.
Wat mij met name met de ATLS werd geleerd is niet hoe ik perfect een thorax drain inbreng. Maar het leert me wel me :
1: voor te bereiden op de komst van een trauma patient, rekening houdende met de mogelijkheden van de plek waar ik zit.
2: een systematische opvang te doen, met alles zo goed mogelijk in ogenschouw nemende
3: snel in te zien wanneer een patient bij mij weg moet wezen en naar meer gespecialiseerde zorg moet.
En daarom ben ik erg blij met de ATLS, die de taal van de initiële opvang tracht te zijn, als basis voor de opvang van elk trauma-slachtoffer. En ik denk dat het goed is dat het vervolg hierop bestaat uit lokale protocollen en inzichten die toegespitst zijn op de faciliteiten aldaar. In Amerika zal je soms verder weg zijn van een trauma centrum waardoor het pre-hospitaal aanpakken van een coagulopathie allicht veel meer overlevingswinst oplevert dan dat het in nederland zal doen waar praktisch naast elke appie een trauma centrum te vinden is
