In mijn eigen werkgebied hebben we nog steeds lokale redacties. En alhoewel minder dan in het verleden is er toch nog tijd voor onderzoek. Ook is er een journalist die gespecialiseerd is in het gemeenteraad-gebeuren. Voor een gemeente met +/- 67.000 inwoners mogen we dan ook niet klagen. Bovendien ben ik blij mee, want er komt toch nog altijd het een en ander boven water (o.a. onderhoudsachterstand Velsertunnel). Wat mij echter net zo veel zorgen baart is dat de gemeenteraad steeds minder te vertellen heeft. Kijk naar de hulpdiensten: Alles is regionaal georganiseerd en een veiligheidsregio waar het gemiddelde raadslid geen greep op heeft. Idem met openbaar vervoer en ten dele ook met de asielzoekersproblematiek. Om dat goed in beeld te krijgen heb je lokale journalisten nodig.
Echter, er zijn gemeenteraden waar nooit een journalist zit. En dat is zorgelijk. De onafhankelijke controle ontbreekt. Niet alleen door de media, maar dus ook door de lezers/kijkers van die media. Extra effect is dat de prikkel ontbreekt voor raadsleden om hun eigen handelen nog een kritisch te bekijken.
Er is duidelijk een afname van inkomsten voor foto/videografen. Maar dat heeft in mijn geval niet zo zeer te maken met het verdwijnen van de lokale media, maar wel met gebrek aan lokale kennis en de financiële situatie. Kijk naar de IJmuider Courant. Deze valt in twee delen uiteen: De lokale redactie en de internetredactie. Bij de lokale redactie werkt nog maar een enkeling die in het werkgebied woont c.q. er binding mee heeft. Gelukkig zijn het nog wel echte journalisten en komen ze meestal wel tot de kern. En binnen de beperkte papieren ruimte zie ik niet meteen een terugval in publicaties van mijn materiaal. Bij de internetredactie echter gaat het grotendeels om mensen die nog nooit in IJmuiden/Velsen zijn geweest en dus lokaal onbekend zijn. Vooral bij deze afdeling gaat het om geld. Niet geheel onlogisch, want de website kan alleen maar bestaan dankzij advertenties. Maar de beslissingen om wel of niet iets af te nemen hebben naar mijn idee soms te weinig met journalistiek te maken.
Bij de regionale televisie is het huilen met de pet op. De vergoeding is gehalveerd, maar dat leid niet tot meer publicaties. En de regionale omroep is ook gek op gratis foto's van o.a. wijkagenten. Kijkend naar foto's van het ANP die door de landelijke/regionale/lokale media worden gebruikt dan zie ik dat men het klakkeloos overneemt. Zo wordt een reddingboot van de KNRM in het bijschrijft toegewezen aan de reddingsbrigade ;-)
Daarnaast speelt er ook het effect van verzadiging. Na een aantal jaren waarin qua advertentieinkomsten de bomen tot de hemel groeiden is men nu drastisch zuiniger geworden. Wel zijn er nog twee vreemde zaken aan de hand: Ten eerste was er vroeger geen scheiding tussen freelancers en redactie. We gingen samen voor het nieuws. Nu zie je dat de freelancers door sommige redactieleden worden gezien als een tweederangs journalist/fotograaf die alleen maar van belang is om hun inkomen veilig te stellen. Bij bezuinigingen op de redactie volgt protest, bij bezuinigingen op de freelancers doen sommige redacteuren vrolijk mee. Een tweede punt is social media. Er wordt op Facebook veel geschreven en gesuggereerd. Vaak uit onbekendheid van de materie. Daar kan je als media best wat aan doen door de onderwerpen in perspectief te plaatsen danwel als boodschapper de vraag op te pakken. En dat wordt bijna niet gedaan. Jammer, omdat je dan met je krant aansluit met hetgeen in de maatschappij speelt. Wat dan weer wel wordt gedaan is dat onzinnieuws als een vraagteken op een omleidingsbord tot provinciaal nieuws wordt verheven.
Ergo, in mijn werkgebied is de lokale media beslist nog actief, maar mijn inkomsten lopen wel terug, niet op prijs, maar op afname. En dat vertaald zich ook bij mij in minder tijd die ik kan besteden aan achtergrondinformatie.
