Mooi stukje om te lezen oma. Mooi principe dat de gevorderde paramedic de emt ondersteund. En vooral het gedeelte verantwoordelijkheid van het spoedrijden.
Ik heb in Nederland wel eens het gevoel dat men elk risico wil uitsluiten en elke verantwoordelijkheid van de ambulancehulpverleners wilt wegzetten in protocollen, richtlijnen, scholing. Het gezonde boeren verstand is hierin niet meer leidend. Dat baart mij wel eens zorgen. De overregulering in Nederland....
Ik ben te dom om ambulancezorg in een protocol te kunnen proppen. Er zijn zo variabelen in het prehospitale domein dat ik vaak zelf ter plaatse geen flauw idee heb wat er precies aan de hand is of hoe ik het wil oplossen. Ik denk dat ik goed opgelet heb op school en voldoende ervaring heb, als het mij vaak overkomt denk ik dat het niet veel anders zal zijn voor paramedics, EMTs en ambulanceverpleegkundigen.
Als ik ter plaatse kom, meestal als hoofdofficer van dienst (voor alle ambulancesectoren) of als officier van dienst (in 1 ambulancesector) probeer ik van toegevoegde waarde te zijn door ervaren ambulancepersoneel een handje te helpen door klinische besluitvorming.
In Nederland kunnen artsen (die zelf niet eens samen met een ambulancechauffeur een spoedmelding mogen/kunnen uitvoeren) het ambulancewerk vanuit de leunstoel achter de vergadertafel in een protocol proppen.
Ik denk zelfs dat als de Nederlandse MMA's zelf vaker ter plaatse komen ze ook eens gaan inbinden om ambulanceverpleegkundigen de maat te nemen zodra ze niet conform LPA hebben gewerkt of als het een ambulanceverpleegkundige overkomt dat ze iets over het hoofd zien.
Achteraf ouwehoeren is ontzettend makkelijk, elke halve zool kan je dan vertellen wat je had moeten doen of wat je even gemist hebt. Ik vind het daarom legitiem als ambulanceverpleegkundigen kunnen zeggen tegen het medisch opperhoofd dat hij of zij er zelf maar eens moet gaan staan of het maar eens in praktijk moet laten zien hoe het allemaal moet.
In Nederland heb je de dokters al die het zouden kunnen, de MMT artsen.
