juridische aspecten reanimatie door leken

[helm]

Ik kwam dit artikel tegen en vroeg nu af hoe de forumleden tegen de inhoud van dit blog aankijken.

https://dehbojurist.wordpress.com/2015/12/11/%EF%BB%BF%EF%BB%BFde-juridische-kant-bij-een-reanimatie-door-leek-hulpverlener/

Titel, sitenaam e.d. geven mij de indruk dat hetgeen er staat Wettelijk juist is.

[oma]

Ik kwam dit artikel tegen en vroeg nu af hoe de forumleden tegen de inhoud van dit blog aankijken.

https://dehbojurist.wordpress.com/2015/12/11/%EF%BB%BF%EF%BB%BFde-juridische-kant-bij-een-reanimatie-door-leek-hulpverlener/

Titel, sitenaam e.d. geven mij de indruk dat hetgeen er staat Wettelijk juist is.

Hij schrijft o.a. over mishandeling, een misdrijf gericht tegen een persoon.

Ik denk dat rechters zich bij een proefproces eerst zullen moeten gaan buigen over de vraag of het slachtoffer nog gezien kan worden als persoon. Een reanimatiewaardige persoon is namelijk klinisch dood dus een lijk.

Lijkschennis is niet strafbaar in Nederland.

De persoon is juridisch pas dood als een arts de papierwinkel heeft ingevuld. Rechters moeten zich buigen over de vraag of je een EHBO-er zou mogen straffen omdat hij iets gedaan heeft in een stadium waarin iedere arts de papierwinkel kan en mag afhandelen waardoor deze patient ook juridisch dood zou zijn.

[Golly]

Dit stuk is naar aanleiding van collega (eerste)hulpverleners al een heel stuk aangepast, ik mis nog veel bronvermelding, al is dit al verbeterd sinds de eerste feedback, maar kan nog duidelijker en beter.
Betere bronvermelding maakt hetgeen er staat ook duidelijker. Hij maakt het onderscheid dat de instructies van de minister omtrent bijv de tatoeage en de penning nog niet zijn bekrachtigd door een rechter, echter is dat voor de hulpverlener niet van belang, zo lang de wet/ het beleid deze aanpassingen volgen.
Met die insteek kan het verwarrend zijn voor lekenhulpverleners.

[oma]

Ik kan me trouwens ook niet vinden in zijn betoog over de leek-hulpverlener aangezien hij een status hecht aan het ehbo-certificaat, AED certificaat en een reanimatiediploma.

Een leek-hulpverlener is iedere burger ongeacht of ze in bezit zijn van bovenstaande certificaten. De burger die besluit om te gaan reanimeren zonder enige opleiding en iets doet zoals hij ooit in een speelfilm op TV heeft gezien is ook aan het reanimeren en hulpverlenen geslagen en staat gelijk aan de gecertificeerde EHBO-er.

De meldkamer van de ambulancedienst zal ook mensen zonder deze opleiding telefonisch instructies geven om een reanimatiepoging op te starten.

[oma]

Dit stuk is naar aanleiding van collega (eerste)hulpverleners al een heel stuk aangepast, ik mis nog veel bronvermelding, al is dit al verbeterd sinds de eerste feedback, maar kan nog duidelijker en beter.
Betere bronvermelding maakt hetgeen er staat ook duidelijker. Hij maakt het onderscheid dat de instructies van de minister omtrent bijv de tatoeage en de penning nog niet zijn bekrachtigd door een rechter, echter is dat voor de hulpverlener niet van belang, zo lang de wet/ het beleid deze aanpassingen volgen.
Met die insteek kan het verwarrend zijn voor lekenhulpverleners.

Hoe zit het juridisch dan als de meldkamer ambulancezorg deze leken-hulpverleners een melding heeft verzonden terwijl het slachoffer een DNR heeft?

De burger-hulpverlener mag het ontvangen van deze reanimatiemelding gewoon beschouwen als een opdracht van de RAV. In een proefproces zou dan ook moeten blijken of de RAV kan wegkomen door te zeggen dat HartSlagNU een stichting is en zij in de voorwaarden hebben staan nergens voor aansprakelijk te zijn.

De RAV is namelijk een zorgaanbieder, haar eigen personeel is wel gebonden aan de wettelijke bepalingen zoals omschreven in het artikel.

Het is een grijs gebied of je het zou kunnen omzeilen door via constructies leken iets te laten doen wat je eigen mensen niet mogen doen.

[ir. Auditor]

Ik hecht niet veel waarde aan dat stuk. De auteur beweert dat je een reanimatiediploma moet hebben, haalt de NRR richtlijnen er bij etc. Terwijl die diploma's geen enkele juridische betekenis hebben, evenals NRR richtlijnen geen enkele juridische betekenis hebben.

Iedereen heeft de vrijheid om af te wijken van de NRR richtlijnen. Waarschijnlijk wordt de reanimatie dan minder effectief.Het het is dus ook wel aan te bevelen om die richtlijnen te volgen, maar het volgen van de richtlijnen is maar 1x per 2 jaar verplicht, namelijk op het moment dat je je diploma wilt verlengen .

De auteur slaat de plank mis op een paar fundamentele punten. Hij vergeet ook het simpele feit dat heel veel medische handelingen in feite als zware mishandeling gezien kunnen worden als ze in een andere context uitgevoerd worden. Ik ben pas bloed gaan doneren. Er is toen geprikt door een leek, helemaal niks mis mee natuurlijk, ze prikte prima. Als echter iemand op straat zomaar een halve liter bloed uit mijn lijf haalt dan is dat 100% zeker een (poging tot) zware mishandeling. Kost mijn lichaam bijvoorbeeld weken om volledig van te herstellen. Een gekneusde rib herstelt misschien wel sneller ;-)

Het discussiepunt dat het blog aanhaalt is ook al best veel hier besproken in diverse reanimatie en niet-reanimatie topics. Het enige verschil is dat hij wetsartikels noemt.