Natuurlijk zit niet iederen te wachten op een kindercasus maar wat gaat er dan voor, privacy van ouders, psyche van leken-HV ers? Of gezondheid van het kind? En bij een volwassen reanimatie liggen die kaarten ineens anders? Leg dat dan maar eens uit aan de betrokken ouders...
Verhoudingsgewijs gaat er zeer veel geld naar onderzoek van allerlei hartstoornissen
van ouderen.
Kinderen zijn echter letterlijk het ondergeschoven kindje in allerlei onderzoeken en moeten het met een relatief klein budgetje doen. Dat wij dat als samenleving al decennia accepteren is mij nog steeds een compleet raadsel. Lange leve de kinderziekenhuizen en kinderartsen in Nederland die veel leed onder ogen krijgen van mensjes in het (prille) begin van hun leven.
Zodra het woord kind of baby valt in combinatie met een of andere stoornis slaan wij Nederlanders massaal dicht (door angst), of zelfs compleet op tilt als het eigen betreft. Mocht er al niemand aan je kind zitten om wat voor (panische) angst dan ook, bij een ongeval of een levensbedreigende stoornis wordt dit fenomeen vele malen versterkt en werkt deze vorm van "bescherming van het kind" zelfs averechts.
Als EHBO-er ben je dan ook geneigd om te denken dat alles wat je aan hulp aanbied, wil doen en of doet, je het toch altijd verkeerd doet. De absurde, veruit belachelijke en onlogische juridische consequenties die de ronde doen over kennelijke juridische aansprakelijkheid en strafvervolging doen daar nog eens een schepje boven op.
We leven helaas in een losgeslagen maatschappij waarin zelfs gemeende en goedbedoelde (eerste)hulp argwanend en zelfs als bedreigend wordt beschouwd en de privacy wetgeving te ver is doorgeschoten.
Ik ben dus van mening dat (een gedeelte van) de privacy moet wijken zodat er onmiddelijk gehandeld kan worden om levens te kunnen redden. Zeker bij kinderen en baby's.