Ik ben dan wel geen lotus maar heel af en toe ben ik weleens T3, dit verhaal heb ik weleens eerder op de site gezet maar het is misschien wel leuk om hem ook hier te plaatsen.
23-05-05, multidiciplinaire oefening "spoorslags" te arnhem
Om 17:30 moesten we verzamelen op industriepark de kleefse waard in Arnhem, nadat we ons lunchpakket hadden weggewerkt gingen we naar de grimeer ruimte, waar iedereen klaar werd gemaakt. De T3 s.o. mochten zelf bepalen wat ze voor een verwonding hadden, zo had ik een snij wond aan de binnenkant van mijn hand. Om 18:45 moesten we richting het rampterrein waar een NS trein half naast de rails stond met daarnaast een bus op zijn kant en een hoop puin dat ooit een huisje moest zijn geweest. De lotussen werden verdeeld en ik werd in de trein geplaatst, tot mijn vreugde lag daar een brandweerpop (T4) op een van de banken, “die is van mij” dacht ik bij mezelf en spontaan kwam de perfecte rolbeschrijving bij me naar boven.
We zaten met 16 s.o. in de eerste coupe van de trein variërend van T1 t/m T4, (allemaal zwartrijdend trouwens ;-) ) de andere 2 coupe’s werden ingenomen door zo’n 35 figuranten zonder letsel.
Om 19:15 werd de eerste melding gedaan, ongeveer een kwartier later was de eerste ambulance ter plaatse en al snel volgde er een hoop brandweer, politie en tegen 20:00 waren ook de 2 SIGMA groepen en de ongevallen bestrijding van NEDTRAIN ter plaatse.
En wij maar wachten in die trein, niemand die ons kwam helpen, later bleek dat de bovenleiding op de trein lag maar niemand die ons dat kon vertellen, iedereen was druk met de slachtoffers in de bus, wij al bonkend op de ramen roepend op hulp, een aantal brandweermannen keek af en toe eens om en lachte een keer, eentje kwam zelfs helemaal niet meer bij, “wat is dit nou voor zooi, help ons dan toch!” na veel wachten werd eindelijk de trein vrijgegeven en mochten de hulpverleners naar binnen… mijn vriend mark, de brandweerpop had inmiddels het loodje gelegd. “help hem nou, doe toch een wat!” “we komen u zo helpen mevrouw” en weg waren ze weer. Inmiddels zat ik vol in tranen tegen mark aan, alle mensen die konden lopen moesten de trein uit, “ik ga niet, ik wil bij mark blijven” en dat mocht. Uiteindelijk moest ik toch van een brandweerman de trein uit, “ik wil niet weg, ik wil bij Mark blijven” “als je buiten bent dan mag je weer naar hem toe beloofd” gelukkig stonden er wat grote brandweermannen bij de deur van de trein want het is toch wel lastig uitstappen zonder perron. Ondersteund door een brandweerman en volledig in tranen werd ik naar een loods gebracht waar de s.o. opgevangen werden, de SIGMA tent was nog niet operationeel door wat misverstanden. “Waar was je naar onderweg” vroeg de brandweerman, “naar Arnhem” zei ik, “wou je gaan winkelen?” “Ja in de stad” “nou dan moet je dat maar morgen gaan doen” zegt hij. “ Morgen? Ben je wel helemaal wijs? Me vriend is dood en ik moet gewoon gaan winkelen morgen? Bedankt He!!!” “nee hoor hij leeft nog, hij komt er zo aan” jaja
“blijf hier maar staan er komt zo iemand bij je” zei de brandweerman. Allemaal, slachtoffers, staand, zittend en op een brancard…. Maar mark was nergens te vinden. Op dat moment kwam er een pleeg naar mij toe, hoe gaat het? “hoe kun je dat nou vragen, mijn vriend is dood ja!” “nee hoor hij komt er zo aan” “dat zeggen ze allemaal” en weg was hij weer. Ondertussen kwam er een hoogzwangere vrouw binnen, die ook uit de trein kwam met weeën om de 2 minuten (volgens mij heeft heel Arnhem dat gehoord) “pfff wat doe ik hier, waar is Mark? Ik wil naar hem toe”
Op dat moment kwamen er 2 brandweermannen voorbij met Mark, ze liepen de loods voorbij.. “Mark, Mark” ik rende er achteraan maar werd tegen gehouden door een SIGMA lid dat zo voor me ging staan en me nors opzij drukte. “ik wil naar hem toe, dat is me beloofd” “Ga maar even op het bankje zitten dan mag je straks naar hem toe.” “ik wil nu, dat is beloofd” “je moet eerst even gaan zitten” “nou vooruit dan maar” nog altijd volledig in tranen zat ik daar eenzaam op een bankje, gelukkig kwam er een agente naar mij toe die zich om me bekommerde, ze nam mijn gegevens op en ging informeren waar Mark heen was. Toen ze terug kwam, zei ze dat hij echt was overleden “ja dat wist ik allang maar ik wil naar hem toe” uiteindelijk ging ze met me mee naar hem toe…..
Op dat moment was de vrouw in de loods bevallen van een jongen..
