Weer een oefening gehad. Het was zondag op tijd vertrekken. Bij aankomst vlug alles in de tent gelegd en voorbereid op het eerste letstel. De andere lotussen zijn al een paar dagen aanwezig en hebben al veel in het hospitaal gespeeld. Die middag is het familiedag voor de militairen. Dus ik lig op de poli met een hand wond. Sommige kinderen vinden het eng en denken dat er tomaten ketschup op zit
Na de gedane arbeid bereiden wij ons voor op een ontspannen zanguurtje. In de douche ruimte. Tja de acustiek daar is erg goed. Ik doe ook een poging om mee te zingen, maar aangezien mijn zang kwaliteiten nu niet bepaald van een hoog niveau is, kom ik toch aardig mee. Dan heb ik de smaak te pakken, bij een liedje bedenk ik dat ik het volgende refrein eens helemaal vanuit mijn tenen ga halen. Ik haal diep adem, buig door mijn knieën, en zing uit volle borst terwijl ik omhoog kom. En dan is het stil
............ ineens beginnen de anderen heel hard te lachen.
fout, helemaal fout .... de tekst. Tja....... het was een poging. Maar we hebben wel enorm gelachen.
De eerste nacht op het veld bed slapen. Maar voordat het zover is, horen wij dat het buiten enorm regent. Aangezien onze tent zo op de stenen staat zonder een grondzeil, zien wij heel langzaam water binnen in de tent komen. Als een speer vliegt iedereen omhoog om haar spullen snel op de bedden en stoelen te zetten. Nou we konden tenminste pootje baden. Jorrin had andere gedachtes. Effe in het hospitaal helpen, ook daar staat een aantal afdelingen blank. Wij weer uit bed, waar het net lekker warm was. In het hospitaal aangekomen bieden wij onze hulp aan. Maar van jorrin geen spoor te bekennen. Waar zij is ?
we hebben haar niet gezien. Nou wij weer terug in bed. Dan begint het weer stevig te regenen. We vragen ons af of jorrin zo verstandig is om even te wachten met terug te komen, totdat deze bui voorbij is. Ja hoor daar is ze weer, kledder nat.
Na deze nachtelijke uurtjes, is het erg snel weer tijd om onze bed uit te komen. Dat valt niet mee. Heb niet echt lekker geslapen en heb last van mijn arm en schouder. We zullen aan de slag moeten. Ik kom op de verpleeg afd. te liggen met een bovenbeen fractuur. Het begon allemaal effe net iets anders dan dat ik gedacht had. Maar goed het zij zo. 's middag komt jorrin ineens naast mij te liggen. Ik verbaasd, zij had toch een gekneusde teen ?
"Tja", zegt ze, "ze maakten er weer iets anders van". nu dus een gebroken teen. Afijn, wat zij allemaal niet uitgespookt heeft met rolstoel en al dat is teveel, maar ik heb wel gelachen. De pijn in mijn arm en schouder blijft.
Ik lig de hele dag al te bedenken of ik om een paracetamol zal vragen. Om 21.00 uur doe ik toch maar een poging en krijgt het ook. Die nacht heerlijk op het ziekenhuis bed geslapen, lig toch beter dan zo'n veld bedje.
De volgende ochtend weer vroeg eruit. Het is voor 7.15 uur douchen. Ik begin met een poli casus, twee verbrande handen. Ik wordt netjes geholpen en ben redelijk snel hier weer mee klaar. In de middag weer naar de poli toe. Tijdens het hockey krijg ik een bal tegen mijn ribben en dit doet gemeen zeer. Het ademen gaat niet echt lekker ik heb behoorlijk veel pijn. De verpleegkundige leeft helemaal mee en ik zit lekker in mijn rol. Dit keer duurde het lang, heb lang gewacht maar uiteindelijk weer netjes geholpen.
In het begin van de avond nog een casus draaien. Ik krijg te horen dat ik deze casus niet zal overleven.
Oké ben benieuwd. Kom ik binnen op de SEH. Mijn toestand verslechterd ziender oog. Het gaat allemaal erg snel, ze plakken van alles en nog wat op mij. Dan moet er gereanimeerd worden. Voel de handen op mijn borstbeen en gelukkig met beleid wordt de reanimatie gestart. Het personeel werkt hard, maar helaas, de hulp kwam te laat. Tja en daar lig ik dan. Mijn jas en broek kapot geknipt, dus zo naar buiten gaan is geen optie. Nou daar kwam de oplossing. Ik moet toch naar het mortuarium gebracht worden, dus hup ik wordt op een brancard gelegd en krijg een keurig lift terug naar onze tent. Nou dat is nog een service.
En dan is het weer tijd voor een zing uurtje. Nou ja twee waren er nog niet en de andere twee hadden er behoorlijk veel zin in. Ik mee dus. Maar de zang kwaliteiten was beduidend minder, maar wel gezellig. Ineens wordt er hard op de deur gebonkt.
Wij schrikken natuurlijk en bedenken dat het de andere twee lotussen zijn. Eén van de twee loopt naar de deur, gooit deze hard open en zie daar staan ? ? ? .....................4 mannelijke militairen.
zij wilden gaan douchen, dus met andere woorden, wij moesten weg. Goed wij naar buiten, maar daar aangekomen zien we iemand aan komen lopen. Ik zie dat het een man is, maar de andere denkt dat het een vrouw is. Dus in al haar onschuld zegt ze tegen hem, dat dit het mannen uurtje is om te kunnen douchen. Deze man speelt het spel mee en zegt met een hoge stem dat hij dit wel weet. Dan schieten wij heel hard in de lach. Tja die andere lotus, ze kon er niets aan doen, ze dacht echt dat het een vrouw was. Nou wij stikten van het lachen. In de tent zijn wij verbaas dat de andere twee er nog niet zijn. Na een uur komen ze binnen, wij het hele verhaal verteld, zij beginnen te lachen, ja ze hadden het gezien. Ze hadden zich in het gebouwd verstopt.
De laatste dag breek aan. Ik krijg een zware casus, in- en uitschot thorax en bovenarm. Op de SEH hoor ik de waardes, ben bang dat ik het nu weer niet zal overleven, maar gelukkig met spoed ga ik naar de OK waar ik geopereerd wordt. Daar hangt mijn leven aan een zijden draadje. De chirurg doet verwoede pogingen om met allerlei zelf gemaakte geluiden de operatie tot een succes te maken. Ik moet toch wel lachen. Kijken lukt mij niet, er ligt een laken over mij heen. Hierna wordt ik naar de IC gebracht. Zelf had ik bedacht om na de operatie heel langzaam bij te komen, maar niets was minder waar. Dit ging niet op. Ik werd onder narcose gehouden, dus dit hield in dat ik mijn ogen dicht moest laten. En dan valt het niet mee om niet in slaap te vallen. Ik vecht er tegen, doe af en toe mijn ogen even iets open, maar voel toch dat ik af en toe een beetje weg doesel.
Om 15.00 uur is de oefening afgelopen. Snel alle spullen inpakken, naar de auto slepen en op dat moment erweer achter komen dat er toch weer teveel spullen meegenomen is.
