T3-slachtoffers worden bij binnenkomst op de T3 locatie geprioriteerd, zodat slachtoffers waarvan een NHT-lid meent dat die er erger aan toe is eerder bij de secundaire triage wordt aangeboden. In principe gaan alle T3-slachtoffers door de secundaire triage, voor ze verder behandeld worden. Hetzij door ambulance (T1/T2), hetzij door EHBO'ers/NHT-leden, hetzij een verwijzing naar huisarts oid.
De zorgprofessional die de secundaire triage doet, kiest dus de vervolgstap voor dat slachtoffer en is verantwoordelijk voor zijn/haar eigen triage. In elke regio kunnen er andere afspraken gemaakt worden over wie die zorgprofessional is: Ambulancebemanning, huisartsen of MMT-artsen. Die hebben dus altijd een eigen verantwoordelijkheid over alle slachtoffers die ze zien en het zorgen voor passende vervolghulp.
Die eerste prioritering is bedoeld om snel te kunnen signaleren of er niet toch een lopend slachtoffer tussen zit dat snel aandacht van een zorgprofessional nodig heeft. Het is geen triage. Bij die RTS-score wordt bijvoorbeeld ook geen enkele rekening gehouden met een hoog energetisch trauma, je kunt dan alsnog een slachtoffer wel eerder aanbieden bij de zorgprofessional om die de triage te laten doen en de bijzonderheid HET te melden.
Op papier klinkt het allemaal goed doordacht, maar de eerste oefeningen tonen al aan dat de rollen van de taakverantwoordelijken soms nog te onduidelijk zijn om efficiënt volgens dit proces te werken. Ik ben benieuwd naar de eerste inzetten en de evaluaties en aanpassingen daarna.
