Een begrijpelijke uitspraak als ik de zaak zo lees. Wel heel naar natuurlijk voor de betrokken collega, die naar eer en geweten meende te handelen en die bewuste dag ook niet opstond met de gedachte: "vandaag ga ik schieten."
Eén deel in de uitspraak sta ik van te kijken:
De rechtbank is van oordeel dat een taakstraf voor de duur van 240 uur passend en geboden is. Ten gevolge van de op 3 januari 2012 in werking getreden ‘Wet beperking taakstraffen’ kan voor een feit als het onderhavige een taakstraf echter enkel nog in combinatie met een onvoorwaardelijke gevangenisstraf worden opgelegd. De rechtbank zal derhalve naast een taakstraf van 240 uur ook een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van één maand opleggen.
De rechtbank oordeelt dat 240 uur taakstraf gepast is maar moet door wetgeving daarnaast een onvoorwaardelijke gevangenisstraf opleggen. Terwijl ze dat dus blijkbaar niet als passende straf zien in hun eerste oordeel...