Over de samenwerking van MMT en de brandweer weet ik nog wel een leuk artikel uit de Sitrap augustus 2013 van Brandweer Amsterdam Amstelland.
Een zeer heftig incident waar de samenwerking tussen het MMT en de brandweer centraal stond:
https://www.brandweer.nl/publish/pages/1644/sitrap_augustus2013.pdf
Het is een prima artikel omdat het niet alleen een incident is maar een structureel probleem zal gaan vormen in de toekomst. Er komt vanzelf een moment dat het grootste deel van de auto's op de weg sterkere constructies heeft en het is niet geheel uit te sluiten dat Nederland ook vaker te maken zal krijgen met hogere buitentemperaturen.
Amputatie is een goede methode om een slachtoffer te bevrijden. De in het artikel beschreven bevrijding heeft vreselijk lang geduurd en er is een klinische afweging gemaakt dat de benen sowieso niet meer te redden waren geweest.
Uit ervaring weet ik dat deze prehospitale amputaties enorme impact hebben op iedereen die betrokken is bij het ongeval. In Nederland leren hulpverleners ontzettend veel over hypothermie (een grote moordenaar van traumapatienten). Oververhitting en onderkoeling zijn absoluut niet hetzelfde. Onderkoeling duurt veel langer, je kan het beter voorkomen, de effecten bestrijden en het lichaam kan veel meer graden omlaag hebben dan omhoog.
Afgelopen jaar had men in Nederland een extreme dag, 35 graden Celsius. 35C is bij ons de kritische buitentemperatuur omdat het lichaam haar warmte moeilijk kwijt raken. Wij hebben 10 maanden per jaar te maken met temperaturen die veel hoger liggen. De gemiddelde temperatuur is 47 graden Celsius, in de woestijn of volle zon boven de 50C. De wind is hier niet fris en ligt standaard boven de lichaamstemperatuur (37C). Het is een groot misverstand dat na een ongeval als de ramen zijn gebroken van een voertuig het wel meevalt met de temperatuur in het wrak. Als de zon op het dak schijnt is het vergelijkbaar met een bakoven.
Het probleem bij ons is dat iemand bekneld in een voertuig kan zitten zonder levensbedreigend letsel maar in enkele minuten in acuut levensgevaar kan komen door hittegerelateerde ziekten (hitte-uitputting/hitteberoerte).
Wij redden mensenlevens door prehospitale amputaties van armen en/of benen. Onze chirurgen gebruiken hiervoor een relatieve indicatie. Het amputeren is een klinisch besluit. Het is zelfs voor chirurgen een ontzettend lastig besluit. Wij hebben daarom een systeem bedacht waardoor er altijd een 2e chirurg (uit een nabijgelegen ambulancesector of de hoofdofficier van dienst van ambulancedienst (chirurg) ter plaatse komt.
Het voordeel is dat beide chirurgen samen tot deze besluitvorming komen en uiteraard zijn we hierdoor in staat om het slachtoffer nog veel sneller te bevrijden zodra het besluit is genomen. De ene chirurg zit op de bijrijdersstoel voor het rechterbeen en de tweede chirurg aan de linkerzijde buiten het voertuig voor het linkerbeen.
Het bovengenoemde slachtoffer is binnen 2 minuten vrij.
Klinische besluitvorming is niet iets simpels. Chirurgen kunnen amputeren maar ze hebben er allemaal een rothekel aan. Het is geen lichtvaardig besluit. Het is cruciaal bij klinische besluitvorming om te beschikken over alle relevante informatie. Alle informatie die noodzakelijk is behoort ook juist te zijn. De brandweer weet bij ons dat als wij vragen hoe lang ze nog denken nodig te hebben meestal wel dat wij het vragen omdat we overwegen om te gaan amputeren.
Ik begrijp heel goed dat brandweermensen het zielig vinden voor slachtoffer of nogal heftig. Ze hebben volkomen gelijk echter mag het nooit zo zijn dat de brandweer daarom foute antwoorden geeft door te zeggen dat ze nog 5 minuten nodig hebben en het in praktijk twee keer zo lang gaat duren. De MMT-arts(en) nemen het mee in de besluitvorming en maken dan een onjuiste afweging. Het kan betekenen dat de arts na 5 minuten moet gaan heroverwegen en op dat moment achter de feiten aanloopt en het slachtoffer zal overlijden.
Een ervaren Nederlandse ambulanceverpleegkundige:Misschien kort door de bocht maar als een brandweerteam zegt dat het 10 minuten duurt om de patient te bevrijden ga ik altijd uit van de factor 2, dus 2x10=20 minuten, nog nooit heb ik een team meegemaakt dat binnen de tijd kon blijven vanwege complicerende factoren in de bevrijding/apparatuur/complexiteit van de auto en deskundigheid/ervaring/exposure van het team/bevelvoerder.
Dus moet de patient er uit binnen 10 minuten dan zeg ik, binnen 5 minuten
Als de MMT arts je zegt 1000mg TXA in 10 minuten geef je dan 2000mg in 20 minuten of is het volgens jou zo dat je heldere opdrachten of heldere antwoorden nodig hebt, iets wat nog van veel groter belang is bij je kritisch gewonde patient.
Een ervaren Nederlandse MMT-arts:Grappig, ik gebruik dezelfde strategie!