Dit zijn nou voorbeelden waarvan ik vind dat dit een GGZ-probleem is en geen politieprobleem. Een goede GZZ-verpleegkundige heeft bij wijze van spreken meer gespreks- en onderhandelingstechnieken aangeleerd gekregen dan een agent (dit bedoel ik niet schofferend want het is een andere tak van sport). Als de patiënt wel wil luisteren naar een agent en niet naar de pleeg, psychiater etc. vind ik dat heel bijzonder.
Maak het zo vaak mee...
Spoedassistentie ivm agressie. Patient moet separeer in maar is zo agressief dat men het niet aandurft.
Dan kom je ter plaatse, tref je 10 a 15 medewerkers aan...
Kamer is door de patient gesloopt...
Een gesprekje van 30 seconden waarin je duidelijk uitlegd wat er gaat gebeuren en wat de concequenties zijn als hij niet meewerkt, -dat hij even geen keuze heeft- werkt vaak wel. (en soms niet nee)
Ik vertel ze dat ze op de knieen moeten zitten met de handen op het hoofd. Hierna lopen ze vaak rustig mee.
Misschien dat het uniform toch wat doet...
Maar goed maak ook vaak mee dat praten geen zin heeft en de patient agressief blijft. Dan komt het schild erbij, zoals wordt aangeleerd.