Deze onzin redenatie is eigenlijk te bizar voor woorden. Het draagt helemaal niks bij aan deze discussie, anders dan een brevet van volledig onvermogen.
Kennelijk weet je niet wat het verschil is tussen dood en levend. Ooit gehoord van klinisch dood en en biologisch dood? Ooit geleerd wanneer je wél en wanneer je niét start met reanimatie?
Een reanimatiebehoeftige patient is in beste geval op moment dat de ambulanceverpleegkundige binnenkomt klinisch dood, op moment van protocollair staken van de reanimatiepoging door de ambulanceverpleegkundige is de patient biologisch dood.
Als de huisarts overtuigd is van een natuurlijke doodsoorzaak, in casu hartstilstand geeft hij een verklaring van overlijden af. De patient is dan juridisch dood.
Iemand is 'echt dood' zodra er sprake is van
biologisch dood. De functie van de hersenen, de hersenstam (besturingsgedeelte van o.a. ademhaling, bloeddruk en temperatuur) en het verlengde merg (bevat ook delen die o.a. ademhaling en bloeddruk regelen) is
volledig, onomkeerbaar en definitief verloren gegaan.
Klinisch dood is nog net niet 'echt' dood. Als je niet direct begint met een reanimatiepoging na het intreden van een hartstilstand zal de patient iedere minuut dichterbij de biologische dood komen. Reanimeren is zorgen dat bij een klinisch dode de functie van hersenen, hersenstam en het verlengde merg niet volledig, onomkeerbaar en definitief verloren gaan.
Verantwoord staken van een prehospitale reanimatie doe je door te zeggen dat iedereen mag stoppen met hartmassage, de beademing en toedienen van medicatie. Als na 5 minuten de patient geen circulatie heeft weet je zeker dat de patient biologisch dood is.
Het vigerende protocol voor de ambulancedienst (LPA8) stelt dat reanimatie zinloos is bij verschijnselen van de biologische dood:
Verschijnselen van klinische
en biologische dood zijn o.a. bewusteloosheid, ontbreken van ademhaling, geen waarneembare hartslag, geen reflexen en totale spierverslapping.
Reanimatie is zinloos bij postmortale verschijnselen (bijv. lijkstijfheid, lijkvlekken, etc) of als het overduidelijk is dat een reanimatiepoging geen zin meer heeft (bijv. onthoofding en verkoling).
