Ethische kwesties zijn altijd lastig. Deze casus is nog lastige door de onzekere juridische status van het ongeboren kind. Ik neig naar het redden van het kind en dus sectio maar begrijp dat het alles behalve eenvoudig is. Wat zijn de consequenties van een sectio tegen de wil in van de moeder? Zal dat leiden tot het afstoten van het kind? Fascinerende materie, i.i.g.
Ik kan me niet zo vinden in de gedachtegang van deze artsen omdat deze mensen dokters zijn. Ik heb ontzettend vaak geen toestemming gekregen van een patient of van de nabestaanden (bij orgaandonatie). Je bent niet dokter om als het even niet lukt het wetboek erbij te pakken of de KNMG te bellen of het zou mogen. Als het antwoord is dat het niet mag moet je niet gaan pleiten om de wet maar te veranderen maar eens nadenken over je eigen handelen.
Een goede dokter neemt tijd voor deze vrouw om te achterhalen waarom ze geen operatie wil. Het is dan misschien wel mogelijk haar bezwaren weg te nemen om haar vervolgens te overtuigen waardoor ze toch toestemming geeft. Ik heb ook wel eens een assistent-chirurg gezegd dat ik geen toestemming heb gekregen en hij naar de patient moet gaan en niet eerder bij mij terug hoeft te komen voor hij toestemming heeft gekregen.
Het is allemaal zonder dwang, zonder voorstel om de Wet maar te veranderen omdat het te lastig is geworden voor de dokters en je een vrijbrief wil hebben om het mes in iemand anders te zetten die duidelijk aangeeft het niet te willen.
