Beste Nanny,
Er is jouw iets vervelends overkomen, ik lees dat je gelukkig alweer aan de beterende hand bent.
Hulpverleners zijn net gewone mensen: ook zij kunnen spanningen hebben als er iets gebeurt. Misschien was die ene hulpverlener nog niet zo ervaren? Het getuigt in ieder geval niet van een professionele en invoelende instelling.
Hoe het ook zijn mag, jij hebt er in ieder geval een behoorlijke knauw van opgelopen. Het is zelfs zo erg dat je de desbetreffende persoon niet meer hoeft te spreken.
Maar misschien is het juist goed om met deze persoon te spreken. Je hoeft dat natuurlijk niet alleen te doen, maar dat kan samen met iemand die jij vertrouwd.
Het kan erg verhelderend werken.
Het mes snijdt zo aan twee kanten: jij bent je verhaal kwijt (en misschien nog wel aan het juiste adres), de hulpverlener wordt geconfronteerd wat zijn houding tot gevolg heeft.
Door dit soort kritieken is de hulpverlener in staat om zijn zorg te verbeteren.
Mocht je er echt geen zin in hebben om deze persoon te ontmoeten is een brief met jouw opmerkingen ook voldoende.
Ik hoop dat de ambulancebemanning wel in staat geweest is om het leed te verzachten.
Je kan altijd een gesprek met ambulancepersoneel aanvragen, maar bedenk wel dat wij geen "therapie"bedrijven.
Verder is het iets wat tijd nodig heeft. Erover praten helpt. En dat is iets wat je nu al doet.
Mocht het toch een dusdanige vorm aannemen dat de angst blijvend is kan je altijd contact opnemen met je huisarts of, als je niet goed met deze overweg kan, slachtofferhulp. Dit klinkt heel ernstig, maar deze mensen zijn heel goed in het helpen verwerken van dit soort problemen.
Sterkte en beterschap
