Nog een EHBO (?) casus ....

[Expert]

Al is het maar om familie / omstanders op te vangen en uit te leggen wat er gebeurt en aan de hand is, wat al die slangetjes en draadjes doen en waarom dat gekke apparaat op de borst van echtgenoot staat te rammen en zoveel herrie maakt. Daar is bij de professionele hulpverleners vaak wat minder aandacht voor. Logisch, want die zijn op dat moment met hun patiënt bezig.

Ook een H-MMT arts wordt met regelmaat betrokken bij reanimaties. In mijn bescheiden optiek gaan dit soort goed bedoelde intenties gewoon echt te ver. Jij komt daar als burger hulpverlener. Het ambulancepersoneel heeft geen idee wie je bent, ik weet niet wie je bent en de familie heeft waarschijnlijk ook geen benul van wie je bent.

Daarmee heeft de geschrokken familie, het ambulancepersoneel en ik geen idee vanuit welke verantwoordelijkheid en deskundigheid je zaken aangaande de resuscitatie van het slachtoffer met de familie bespreekt. Het is wat mij betreft daarmee een ongepaste inbreuk op iemand privacy, op een van de meest indringende momenten in iemands leven.

Ik heb respect voor burger hulpverleners. Het is een primaire plicht om een ieder in nood naar beste eer en geweten te helpen. De pre-hospitale situatie is natuurlijk een volstrekt andere dan de situatie in een ziekenhuis. Een circulatiestilstand in de thuissituatie is een zeer heftige ervaring voor familieleden en andere aanverwanten. Maar deze familieleden beseffen volgens mij ook heel goed, dat men wereldwijd waarschijnlijk geen hogere standaard vindt van pre-hospitale zorg. Tijdens de acute hulpverlening wordt de patiënt omringd door specialistisch opgeleide verpleegkundigen en ambulancechauffeurs. Deze zorg wordt zo nodig aangevuld door een ter zake kundig medisch specialist. Een vertegenwoordiger van dit is team is prima in staat om de familie inhoudelijk in te lichten op een gepast moment. Hierin zie ik geen rol weggelegd voor de goede intenties van een barmhartige Samaritaan.

Indien je als burger hulpverlener met een AED als eerste ter plaatse komt, dan is je rol letterlijk van levensbelang en daarmee volstrekt anders. Als professionele hulpverlening reeds ter plaatse is, dan kun je jezelf natuurlijk even bekend maken. De keuze om je gecontroleerd te betrekken in de situatie ligt dan bij het professioneel aanwezige personeel. Indien men hiervan geen gebruik wenst te maken, dan heb jij als burger hulpverlener je plicht naar behoren vervuld, waarna je gepast dient over te gaan tot de orde van de dag.

Expert.

[ralpje]

Mijn punt is dat ik me niet kan voorstellen dat er een situatie is waarin je niet gelegen komt. Men belt 112 met een reden: men heeft hulp nodig. Is het niet in medische zin, dan wel in begeleiding of 'een schouder'. Ook dát kan een burgerhulpverlener doen.
@Expert: ik waardeer je reacties -en met name je gezonde aversie tegen 'hulpverleningscowboys' meestal zeer, maar nu ga je imho iets te kort door de bocht. ik geef aan dat ik me meld; niet dat ik ongevraagd ergens tussen spring. Ik spreek één van de aanwezige hulpverleners aan of mijn hulp gewenst is. Vaak blijkt dan dat de familie wat 'vergeten' wordt en dat ik een luisterend oor kan bieden. That's it. Een Lucas kan voor mensen die dat ding nooit in actie hebben gezien erg intimiderend zijn, bijvoorbeeld. Veel agenten willen dat nog wel eens vergeten, omdat zij inmiddels aan het beeld gewend zijn.

[Expert]

Mijn punt is dat ik me niet kan voorstellen dat er een situatie is waarin je niet gelegen komt. Men belt 112 met een reden: men heeft hulp nodig. Is het niet in medische zin, dan wel in begeleiding of 'een schouder'. Ook dát kan een burgerhulpverlener doen.
@Expert: ik waardeer je reacties -en met name je gezonde aversie tegen 'hulpverleningscowboys' meestal zeer, maar nu ga je imho iets te kort door de bocht. ik geef aan dat ik me meld; niet dat ik ongevraagd ergens tussen spring. Ik spreek één van de aanwezige hulpverleners aan of mijn hulp gewenst is. Vaak blijkt dan dat de familie wat 'vergeten' wordt en dat ik een luisterend oor kan bieden. That's it. Een Lucas kan voor mensen die dat ding nooit in actie hebben gezien erg intimiderend zijn, bijvoorbeeld. Veel agenten willen dat nog wel eens vergeten, omdat zij inmiddels aan het beeld gewend zijn.

Ralpje,

Ik onderstreep de inhoud van mijn vorige posting, die ik heb geschreven in reactie op jouw eigen woorden. Hierin heb ik mijzelf buitengewoon politiek geformuleerd en er zat geen woord "Spaans" bij, in de hoop dat je mijn standpunt zou begrijpen. Ik heb het gevoel dat de inhoud van die boodschap niet is geland. Daarom zal ik de spreekwoordelijke pen nu wat scherper hanteren.

De argumenten die je gebruikt zijn buitengewoon zwak en ik vind je reactie daarmee niet overtuigend. De professionele hulpverlening heeft geen oog voor de geschrokken familie en de politie is afgestompt. Wat is dit voor onzin! Ik maak als H-MMT arts altijd ruimte om even te praten met de directe familie van een slachtoffer. Daarbij kies ik graag mijn eigen woorden en ik zit er niet op te wachten om gesouffleerd te worden door een anonieme voorbijganger die zich vanuit een altruïstische overtuiging opwerpt. Die slangetjes en draadjes zijn namelijk helemaal niet interessant en de techniek zal de familie echt een worst zijn. Die heeft op dat moment namelijk alleen oog voor heel andere zaken.

Je bent een burger hulpverlener en met een "steunende schouder" is helemaal niets mis. Maar ik zie geen rol weggelegd voor een passant die zichzelf een zekere functie toedicht om zijn voyeurisme te legaliseren. Het is ongepast en je hebt daar niets meer te zoeken. Jij hebt niets met de familie te bespreken en ik zou het je zelfs sterk afraden.

Indien je als burger hulpverlener met een AED als eerste ter plaatse komt, dan is je rol letterlijk van levensbelang en daarmee volstrekt anders. Als professionele hulpverlening reeds ter plaatse is, dan kun je jezelf natuurlijk even bekend maken. De keuze om je gecontroleerd te betrekken in de situatie ligt dan bij het professioneel aanwezige personeel. Indien men hiervan geen gebruik wenst te maken, dan heb jij als burger hulpverlener je plicht naar behoren vervuld, waarna je gepast dient over te gaan tot de orde van de dag.

In gewoon Nederlands: Wegwezen!

Expert.

[ralpje]

Ralpje,

Ik onderstreep de inhoud van mijn vorige posting, die ik heb geschreven in reactie op jouw eigen woorden. Hierin heb ik mijzelf buitengewoon politiek geformuleerd en er zat geen woord "Spaans" bij, in de hoop dat je mijn standpunt zou begrijpen. Ik heb het gevoel dat de inhoud van die boodschap niet is geland. Daarom zal ik de spreekwoordelijke pen nu wat scherper hanteren.

Jouw boodschap was absoluut duidelijk, maar ik ben het er niet direct mee eens. Ik denk ook niet dat we dat naar aanleiding van mijn reactie gaan worden, dus let's agree to disagree. Ik wil toch wel nog even op een paar dingen reageren, wellicht dat dat mij standpunt wat verduidelijkt.

De argumenten die je gebruikt zijn buitengewoon zwak en ik vind je reactie daarmee niet overtuigend. De professionele hulpverlening heeft geen oog voor de geschrokken familie en de politie is afgestompt. Wat is dit voor onzin!

Inderdaad onzin, want ik heb het niet over 'geen oog hebben voor' of 'afgestompt zijn'. Ik geef aan dat de hulpverleners zich, terecht, primair met het slachtoffer bezig houden. Op dat moment, als de hulpverlening net gestart wordt en bijvoorbeeld een tweede ambu of politie-eenheid nog niet ter plaatse is, kan er niet altijd genoeg aandacht aan de familie besteed worden.

Ik maak als H-MMT arts altijd ruimte om even te praten met de directe familie van een slachtoffer.

Ten eerste ben je als MMT-arts slechts bij een subset van alle reanimaties betrokken. Daarnaast wordt een AED-alert lang niet bij alle reanimaties verstuurd; denk bijvoorbeeld aan kinderreanimaties. De kans dat jij als MMT-arts een AED-er tegenkomt is dan ook vrij klein. Onze referentiekaders voor wat betreft een 'reanimatie' zullen dan ook verschillend zijn, wellicht dat daar onze verschillende standpunten mede uit voortkomen. Uiteraard zijn er hulpverleners die ook genoeg aandacht voor familie hebben, helaas is dat (nog) niet voor elke hulpverlener het geval.

Daarbij kies ik graag mijn eigen woorden en ik zit er niet op te wachten om gesouffleerd te worden door een anonieme voorbijganger die zich vanuit een altruïstische overtuiging opwerpt.

Ik neem dan ook niet de plaats van een hulpverlener over. Ik ben geen hulpverlener, dus laat me niet uit over medisch-technische zaken, prognoses of andere zaken waar ik geen verstand van heb. Als iemand mij echter vraag waar die slangetjes of die machine voor zijn, kan ik echter wel in eigen woorden aangeven dat dat is om het hartritme te controleren of om de hartmassage over te nemen zodat de hulpverleners een extra paar handen vrij hebben.

Die slangetjes en draadjes zijn namelijk helemaal niet interessant en de techniek zal de familie echt een worst zijn. Die heeft op dat moment namelijk alleen oog voor heel andere zaken.

Blijkbaar niet, want ik heb die vragen in meer dan één geval gekregen.

Je bent een burger hulpverlener en met een "steunende schouder" is helemaal niets mis.

Fijn dat we het daar in ieder geval over eens zijn [/]

Maar ik zie geen rol weggelegd voor een passant die zichzelf een zekere functie toedicht om zijn voyeurisme te legaliseren.

Voyeurisme? Wellicht heb je iets te vaak met de slechte kant van burgerhulpverleners te maken gehad waardoor je beeld wat vertekend is, maar niet iedereen die op een AED-alert reageert of überhaupt een reanimatiecursus heeft gevolgd is een thrillseeker die uit is op een snelle kick. Zoals gezegd maak ik me bekend bij aanwezige hulpverleners, vraag of ik iets kan betekenen en en indien dat niet het geval is ben ik weer verdwenen. Als dat wel het geval is probeer ik dat naar beste kunnen te doen. Ook naar familie toe geef ik duidelijk aan dat ik een burgerhulpverlener ben die geen actieve rol speelt in de hulpverlening maar dat ik indien gewenst bij ze blijf tot een professionele hulpverlener de gelegenheid heeft om dat van me over te nemen. Niet meer en niet minder. Als dat niet gewenst is ben ik weer vertrokken.

Het is ongepast en je hebt daar niets meer te zoeken. Jij hebt niets met de familie te bespreken en ik zou het je zelfs sterk afraden.

Helaas hoor ik nog steeds verhalen van mensen die een dergelijke begeleiding gemist hebben. En dat zijn geen verhalen die ik via-via hoor, maar uit de eerste hand. Wellicht is het iets dat met name hier in de regio beter ontwikkeld zou moeten worden, dat zou natuurlijk kunnen.

Zoals gezegd: let's agree to disagree.

[Expert]

Inderdaad onzin, want ik heb het niet over 'geen oog hebben voor' of 'afgestompt zijn'. Ik geef aan dat de hulpverleners zich, terecht, primair met het slachtoffer bezig houden. Op dat moment, als de hulpverlening net gestart wordt en bijvoorbeeld een tweede ambu of politie-eenheid nog niet ter plaatse is, kan er niet altijd genoeg aandacht aan de familie besteed worden.

Nee.., nee Ralpje. Je, mag niet jokkebrokken. Je schrijft zelf;

Een Lucas kan voor mensen die dat ding nooit in actie hebben gezien erg intimiderend zijn, bijvoorbeeld. Veel agenten willen dat nog wel eens vergeten, omdat zij inmiddels aan het beeld gewend zijn.

Ten eerste ben je als MMT-arts slechts bij een subset van alle reanimaties betrokken.

Ja en…?

Als iemand mij echter vraag waar die slangetjes of die machine voor zijn, kan ik echter wel in eigen woorden aangeven dat dat is om het hartritme te controleren of om de hartmassage over te nemen zodat de hulpverleners een extra paar handen vrij hebben.

Oh.., en daar hebben ze jou dan voor nodig.

Voyeurisme?

Sommige mensen lijken er een soort genoegen in te scheppen om een reanimatie te kunnen aanschouwen. Ze doe er alles voor om zichzelf een rol toe te bedelen die hun aanwezigheid legitimeert. Inderdaad, ordinair voyeurisme!

Expert.

[Joffry Ambu-Vpk]

Ralpje, voor  niet gelegen terplaatse  zijnde en opdringerige personen zijn de meeste prehosptiale hulpverleners behoorlijk allergisch. Een reanimatie is geen veilingkijkdag, dus na bewezen diensten gaarne bij de deur wachten op de schouderklop en wat info etc.
Gesprekken met familie over inhoudelijke zaken en wat dan ook, gebeurt altijd door ten eerste een van de verpleegkundigen en anders door een van de ACH of andere medische hulpverleners ter plaatse.
Daabij komt bijvoorbeeld ook dat niet iedere poltieagent die een rol in deze gaat vervullen, de juiste info/begeleiding geeft, grootste probleem ligt dan bij de ''het komt wel weer goed'' uitspraak, die namelijk zeer vaak niet geldend gemaakt kan worden.
Dus houdt je bij je leest/functie en blijf je rol bescheiden uitvoeren, dan ontstaan er zeker geen samenwerkingsproblemen.

[oma]

Ambulance verpleegkundigen moeten schijnbaar nog een beetje wennen aan hun nieuwe vrijwillige collega's. Het zijn geen opdringerige personen, deze mensen worden gealarmeerd door de meldkamer ambulancezorg. HartslagNU is van RAV's (initiatief en werving). De baas van de ambulance verpleegkundige stuurt deze burgerhulpverleners naar een huisadres.

Gelukkig zijn er ook ambulance verpleegkundigen die het wel belangrijk vinden dat burgers naar huisadressen gaan:

Dat het AED project alleeno p straat-reanimaties gericht is, is niet juist. De meeste reanimaties vinden immers plaats in prive-omstandigheden, dan zou een AED project dat zich daarjuist niet op richt een behoorlijk de plank misslaan enzelfs weinigeffectief zijn als er niet wordt gealrmeerd voor thuisreanimaties.

[EHBO-er]

Het punt van de discussie was, je komt juist niet altijd gelegen, hoe kun je dat voorkomen.

je subtiel terugtrekken, als de hulp niet welkom is .....

[ir. Auditor]

je subtiel terugtrekken, als de hulp niet welkom is .....

Helemaal mee eens, maar tussen de regels door lezen in diverse topics hier maken wel duidelijk dat er een verschil zit in wat mensen het moment vinden waarop ze ongewenst zijn.

Persoon A zegt, zodra de ambulance het overneemt en me bedankt voor de inzet ben ik overbodig en trek ik me terug om de rust in de situatie zo veel mogelijk te bewaren en ga ik weer naar huis. Of misschien gewoon buiten op de stoep wachten op een professionele hulpverlener die na afloop je de weg kan wijzen richting nazorg, of wat vragen waar je misschien mee zit beantwoorden.

Persoon B loopt toch naar binnen ook al staan er al meerdere professionele hulpdiensten op de stoep bij aankomst. (Om hulp aan te bieden, een infuuszak vast te houden, om het een keer gezien te hebben.)

Wellicht dat het helemaal geen slecht idee is om na een avondje reanimatieles ook een avondje: "HartslagNu les" te organiseren: hoe stel je je op als hulpverlener, wat is gewenst, wat is een brug te ver etc.

[Lunatum]

Wellicht dat het helemaal geen slecht idee is om na een avondje reanimatieles ook een avondje: "HartslagNu les" te organiseren: hoe stel je je op als hulpverlener, wat is gewenst, wat is een brug te ver etc.

Mee eens! Het kan geen kwaad om daar meer uitleg over te geven. De groep burgerhulpverleners is zeer heterogeen en de verwachtingen van een oproep en de rol bij een reanimatie evengoed.