Nog een EHBO (?) casus ....

Auteur Topic: Nog een EHBO (?) casus ....  (gelezen 33686 keer)

0 gebruikers (en 2 gasten bekijken dit topic.

SEH zustertje

  • SEH verpleegkundige
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,416
Reactie #10 Gepost op: 27 september 2005, 10:29:43
Mijn mening m.b.t. casussen:

Het maakt niet uit of ze on- realistisch zijn of niet

Als je er maar een leering uit kunt trekken
laat de grijze massa maar draaien! ;)
sta eens stil bij je eigen handelen :)


RAdeR

  • Hoofd Rode Kruis Noodhulpteam, BLS instructeur
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 14,616
Reactie #11 Gepost op: 27 september 2005, 10:56:52
Gelukkig heb ik nog geen hulp verleend aan so's tgv suïcidaal handelen.

Zoals gezegd kies ik in principe voor levensreddend handelen. Dat is ook in lijn met de professionele hulpverleners.
Dat neemt niet weg dat in sommige gevallen (deze casus is daar geen voorbeeld van) de verwondingen dermate ernstig zijn, dat je je af moet vragen of je daar aan gaat beginnen. Maar dat staat los van de oorzaak, dat kan ook het geval zijn bij ernstige verkeersslachtoffers.

In deze casus waar een vrouw je aan gaat spreken (A lijkt vrij) zou ik dus gaan voor levensreddend handelen.
Niets doen zou haar lijden verergeren.
Als ze verbaal reageert en hulp weigert, dan zou ik op haar inpraten en het belang van hulp aangeven.
In ieder geval hulpdiensten inschakelen in dit geval politie en ambulance.
In gesprek blijven en/of hulpverlenen totdat professionals het overnemen.


Jacques Schenk

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 2,528
  • EHBO/Sigma/ex hoofd- brandwacht/trainer EHBDu
    • Website Jacques Schenk
Reactie #12 Gepost op: 27 september 2005, 11:16:11
Gelukkig heb ik nog geen hulp verleend aan so's tgv suïcidaal handelen.

Zoals gezegd kies ik in principe voor levensreddend handelen. Dat is ook in lijn met de professionele hulpverleners.
Dat neemt niet weg dat in sommige gevallen (deze casus is daar geen voorbeeld van) de verwondingen dermate ernstig zijn, dat je je af moet vragen of je daar aan gaat beginnen. Maar dat staat los van de oorzaak, dat kan ook het geval zijn bij ernstige verkeersslachtoffers.

In deze casus waar een vrouw je aan gaat spreken (A lijkt vrij) zou ik dus gaan voor levensreddend handelen.
Niets doen zou haar lijden verergeren.
Als ze verbaal reageert en hulp weigert, dan zou ik op haar inpraten en het belang van hulp aangeven.
In ieder geval hulpdiensten inschakelen in dit geval politie en ambulance.
In gesprek blijven en/of hulpverlenen totdat professionals het overnemen.
Kun je aangeven waarom je er in dit geval voor kiest de kennelijke wens van de vrouw "om er uit te stappen" niet te respecteren/honoreren ?
De meesten kiezen de andee benadering, het is misschien wel leerzaam om jouw overwegingen te horen ?
Treat the patient, not the number...  Emergency Medicine - The art of drawing sufficient conclusions from insufficient resources


RAdeR

  • Hoofd Rode Kruis Noodhulpteam, BLS instructeur
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 14,616
Reactie #13 Gepost op: 27 september 2005, 11:52:18
Ik respecteer die wens wel. Zolang zij aangeeft geen hulp te willen verleen ik die niet. Ik ga ik gesprek en benadruk het belang van hulpverlenen.
Daar zijn verschillende redenen voor:
* je bent verplicht hulp te verlenen
* het is in lijn met de professionele zorg
* leven verdient ten alle tijde respect en dat belang staat voorop
* het lijden van de vrouw wordt erger door niks doen.
Ze staan in willekeurige volgorde ;)

Verder laat ik het besluit om daarwerkelijk niet te handelen aan de professionals over.
Maar ik vraag me af of zij dat besluit nemen.  ???


Jorrin

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,704
    • Lotuskring Het Gewondennest
Reactie #14 Gepost op: 27 september 2005, 11:54:12
Suïcidaal handelen kent ook verschillen. Of iemand dat doet op een moment van 'verstandsverbijstering'. Of, zoals in deze casus, een weloverwogen beslissing en een weloverwogen moment. Gezien het verhaal erachter en het tijdstip van uitvoering zou ik zeggen: hier is naartoe geleefd, dit is geen daad uit onmacht of ingeving. Dit is een keuze... en wie ben ik dan.......


Pim de Ruijter

  • Gast
Reactie #15 Gepost op: 27 september 2005, 11:59:21
Inderdaad Jorrin. Hoe moeilijk het ook is, de wens van de buurvrouw weegt ook heel sterk. Respect voor het leven ook, maar men moet ook respect kunnen opbrengen voor haar doodswens.


Jorrin

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,704
    • Lotuskring Het Gewondennest
Reactie #16 Gepost op: 27 september 2005, 12:00:59
Ik respecteer die wens wel. Zolang zij aangeeft geen hulp te willen verleen ik die niet. Ik ga ik gesprek en benadruk het belang van hulpverlenen.
Daar zijn verschillende redenen voor:
* je bent verplicht hulp te verlenen
* het is in lijn met de professionele zorg
* leven verdient ten alle tijde respect en dat belang staat voorop
* het lijden van de vrouw wordt erger door niks doen.
Ze staan in willekeurige volgorde ;)

Verder laat ik het besluit om daarwerkelijk niet te handelen aan de professionals over.
Maar ik vraag me af of zij dat besluit nemen.  ???

Moet ik iemand op hoge leeftijd en met die ervaringen vertellen dat het allemaal wel goed gaat komen, dat we er samen wel uitkomen en dat het toch echt nodig is dat ik eerste hulp verleen?
Ik ben verplicht hulp te verlenen, maar luisteren is ook hulp, de kinderen opvangen is ook hulp.
En respect... ik denk dat ik in dit uitzonderlijke geval meer respect toon door mijn manier van handelen, dan wanneer ik aan zo'n oud, gehavend en opgegeven lijf ga lopen sjorren.
En voor wat betreft het lijden... de ademhaling stopt na 20 seconden (!) en ze glimlacht. :-X
Soms kunnen we beter respect hebben voor de dood dan voor het leven.


RAdeR

  • Hoofd Rode Kruis Noodhulpteam, BLS instructeur
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 14,616
Reactie #17 Gepost op: 27 september 2005, 12:01:39
Deze discussie hebben we in meerdere topics gevoerd.
Hetzelfde geldt bij reanimatie.
Ik wil die keuze als EHV-er niet maken.
Afgezien van principiële overwegingen ten aanzien van het leven, kan ik die afwegingen als EHV-er niet maken.
Daar mist een EHV-er kwaliteiten voor.
Laat die keus aan professionals over!

En kijk wat ze doen. Ook zij doen het niet!


Pim de Ruijter

  • Gast
Reactie #18 Gepost op: 27 september 2005, 12:08:28
Wat is er in deze casus anders mbt tot respect voor leven en dood dan bij iemand die, met de zelfde lichamelijke toestand (door CVA / kanker oid) overlijd in het bed thuis (tussen familie of iemand anders)? Daar is geen trauma aan voorafgegaan, inderdaad.

Bij een reanimatie spelen dit soort zaken ook mee, heb je gelijk in. Maar deze vrouw geeft duidelijk aan, bij leven, dat ze het niet meer ziet zitten. Ingrijpen hier verlengt haar leiden juist, gezien de (vermoedelijke) letsels.


Jorrin

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,704
    • Lotuskring Het Gewondennest
Reactie #19 Gepost op: 27 september 2005, 12:10:53
Deze discussie hebben we in meerdere topics gevoerd.
Hetzelfde geldt bij reanimatie.
Ik wil die keuze als EHV-er niet maken.
Afgezien van principiële overwegingen ten aanzien van het leven, kan ik die afwegingen als EHV-er niet maken.
Daar mist een EHV-er kwaliteiten voor.
Laat die keus aan professionals over!

En kijk wat ze doen. Ook zij doen het niet!

Ik heb mijn kwaliteiten als mens en ik maak mijn keuzes als mens.
Proffesioneel of als ehbo-er... dit zijn zaken waarin je een keuze maken niet kunt aanleren. De ene casus zal dan ook nooit de andere zijn.