Al lezende krijg ik de indruk dat velen denken dat beide bewoners zeker te redden waren geweest als..... Maar als ik lees en zie dat bij de allereerste melding (van de overburen) er al sprake is van een uitslaande brand op de BG en dikke zwarte rook op de 1e, daar alleen de vrouw te zien is en snel daarna niet meer, en de man helemaal niet in beeld is? Dan bekruipt mij het sterke gevoel dat de man, ook bij snellere aankomst van een complete TS door bewusteloosheid / ademstilstand door rookinhalatie al kansloos was. De vrouw heeft heel misschien nog een beetje kans gehad. Maar wie weet hoe het is (ik weet dit uit eigen ervaring) om een minder mobiele vrouw uit een klein bovenraam te halen via een schuifladder moet toch ook wel toegeven dat de kans op een succesvolle redding wel heeeeel miniem was. Neemt niet weg dat je altijd van het beste uit moet gaan, n.l. een poging tot redding doen.
Maar met een weggebrande binnentrap, al snel geen vrouw meer te zien en een enorme vuurlast, plus rookontwikkeling die voor binnen zijnde bewoners dodelijk is in enkele tellen, dan mogen we ook wel eerlijk zijn naar elkaar. Bij een brand die bij de 1e melding al in zo'n stadium is, staat elke TS bemanning al op enorme achterstand die met in acht neming van de eigen veiligheid niet te overbruggen is. Neemt niet weg dat de VRR heel wat heeft te doen in de paraatheid, alarmering, out-of-the-box durven beslissen (Bev. SIV < > TS) en eerlijk toegeven dat SIV's voor dergelijke meldingen binnen behoren te blijven om een TS te kunnen bemannen. Ik denk met deze stelling wel wat 'reacties' over me heen te krijgen, dat zij maar zo. Er zijn heel veel voorbeelden van succesvolle reddingen maar dat gaat niet altijd op omdat situaties zoals deze, ons dat onmogelijk maakt, hoe graag we ook willen, hoe snel we ook zijn, hoe goed geoefend en gedreven ook. Helaas.