Na heel veel lezen ga ik ook een duit in het zakje doen
Als een hulpverlener die dagdagelijks in de zorg werkt en daar medische of verpleegkundige zorg verleent in de vrije tijd (aldanniet georganiseerd) eerste hulp verleent heeft deze hooguit de ehbo koffer en/of een AED met pocketmask tot zijn/haar beschikking. Ik ben wel benieuwd wat genoemde zorgverlener dan meer aan handelingen kan uitvoeren? Dit is m.i. een essentiële vraag in het "strafbaar zijn bij handelen als je alleen eerste hulp handelingen verricht" verhaal.
Eerste Hulpverleners doen op hun niveau (en dat is heel divers) (bijna) allemaal ontzettend hun best om de beste zorg/service te bieden aan het slachtoffer/de patiënt. Je moet bovendien een onderscheid zien tussen georganiseerde hulpverlening en passantenhulpverlening. In de georganiseerde hulpverlening mag meer kennis en servicegerichtheid van de hulpverlener verwacht worden en zal de insteek anders zijn, kwa middelen en houding.
In de georganiseerde hulpverlening komt het regelmatig voor dat "we" overleggen met de MKA over een casus, of verzoeken om een ambulance want... (noem het bestellen, vragen, smeken, anything, we bedoelen voorgaande, als de MKA centralist niet wil dan wil ie niet
). Vaak verloopt dit prettig omdat al bekend is wat er van de beller verwacht wordt, er is vaak wat meer ervaring met 112 bellen, daar de hulpverlener vaker met dit bijltje hakt.
Ook komt het zeer regelmatig voor dat de crew van de ambu graag gebruik maakt van de extra handjes, zeker wanneer het slo in de eerste hulp post zit/ligt. Je merkt hierin 2 stromingen, crews die een persoon (situatie permitting) meteen de auto mee in nemen en het zelf afhandelen (prima, eh ruimte is weer beschikbaar
) en de crews die de hulpverlening in de hulppost opstarten en aldanniet gebruik maken van de aanwezige handjes om zaken aan te geven, even iets vast te houden, etc. Veel eerste hulpverleners waarderen dit 2e vaak enorm omdat er veel te leren valt van de crew, op het vlak van benadering, samenwerking, over ziektebeelden etc. Ik kom zo terug op het issue van beroepsgeheim. Ik heb zelf ontzettend veel geleerd van het volgen van een casus tot aan vertrek naar ziekenhuis/thuis. Dit betekent niet dat ik dan alle handelingen ook wil uitvoeren, al zijn er inderdaad collega ehbo-ers die het adagium see one, do one, teach one iets te letterlijk nemen, en je merkt dat je daar enorm voor moet uitkijken.
Kern is denk ik immer en altijd, waarom wil ik dit vragen/doen, is dat zinvol?
Ik ben van mening dat elke eerste hulp verlener die in georganiseerd verband werkt een geheimhoudingsverklaring moet tekenen. Alle gegevens die geregistreerd worden moeten vallen onder de CBP regels voor medisch dossier. Dossiervorming is net zo belangrijk als bij ALS clubs, er moet terug te zoeken zijn wie een slachtoffer geholpen heeft, wat het letsel/de ziekte was, wat deze gedaan heeft en welke adviezen er meegegeven zijn. Met die gegevens moet zorgvuldig worden omgegaan en veel clubs hebben daar echt nog slagen te maken. Ook die van mij.
De samenwerking gaat vaak uitstekend, RAV/ALS verlener, EH, Beveiliging, etc vullen elkaar aan en verlichten elkaars werkbelasting. Laten we niet voorbijgaan aan alle situaties waar het goed gaat.
Overigens worden in de eh cursussen die ik ken hulpverleners opgeleid om een label (diagnose zo je wil) te plakken en daar hun handelingen op te baseren. Voorbeeld: Oh, iemand die snel ademt is aan het Hyperventileren --> Stapjes onder hyperventilatie uitvoeren. Of Oh, iemand heeft een wond, laten we die wond behandelen.
De opleidingen stimuleren dus diagnostiseren, want zonder label weet men niet wat er moet gebeuren. Dat is exact waarom een methodiek als een (afgeslankte) ABCDE goed is om te leren (en moeilijk is om te leren), je richt je dan op de verschijnselen (symptomen) en de hulp die je daarbij kunt bieden (chinlift, stabiele zijligging, CPR, etc) voor levensbedreigende letsels, en je leert dat je niet per se een label hoeft te plakken om te kunnen helpen. Dit voorkomt ook vastlopen omdat het niet in een duidelijke categorie past.
Just my 2 cents
