[...]
Ik durf te stellen dat de reguliere (bij)scholing eerstehulp van welke organisatie dan ook tekort schiet. De "hulpvraag vanuit het veld", dus ook mijn behoefte als (leken)hulpverlener bij evenementen en als vrijwillig brandweer(manschap) - het gaat hierom intrinsieke motivatie- heeft Nursing Nu! vertaald naar heldere protocollen onder andere gestoeld op "Gevorderde Eerste Hulp" van Pim de Ruijter, PHTLS, LPA en het door "Expert" (in zeer negatieve context genoemde) LPLHB. De catastrofale bloeding waaraan "Expert" refereert in een eerdere reactie, is juist een speerpunt bij de TCFR, nog voordat Het Oranje Kruis, Rode Kruis en brandweerprotocol hieraan "conformeerde" en ruim voor de aanslagen bijvoorbeeld in Brussel. Helaas is er geen wettelijk (beschreven) basis voor BLS/ BLS plus. Iedereen mag zich gevorderd ehbo'er noemen of zoals op mijn rugnummer staat bij een reanimatie vanuit de brandweer "First Responder".
Waarom is het "helaas" dat er geen wettelijke basis is voor termen als (gevorderde) EHBO, BLS(+), of First Responder? Waarom is er überhaupt behoefte aan een "titel"?Hoe je het ook noemt, het blijft hulpverlening door niet-medici en valt derhalve onder lekenhulpverlening. Zodra je de behoefte hebt aan een onderscheid, houd je je per definitie al bezig met zaken die afleiden van je kerntaak; hulp bieden aan hen die het nodig hebben. Het zal een patiënt een zorg wezen of je jezelf Leek, EHBOér of gevorderde First Responder noemt. Als je maar orgt voor adequate hulp en een beetje lief voor hem/haar bent, zal hij/zij je vanzelf waarderen! En dat geldt ook voor de professionele zorgverleners die de zorg op zich nemen.
Hetzelfde geld voor de opleiding in allerlei extra handelingen en terminologie. Het voorziet voornamelijk in de behoefte van de lekenhulpverlener, zonder dat deze zichzelf kritisch afvraagt of deze vraagt voortvloeit uit de behoefte van de mensen die zij proberen te helpen. Diverse zorgprofessionals, waaronder Expert, oma en diverse AVP's hebben in diverse topics al, inhoudelijk onderbouwd, dat dergelijke randzaken de EHBO'er afleiden van zijn of haar oorspronkelijke taak en geen toegevoegde waarde hebben voor hun als professioneel zorgverlener die de zorg voor de patiënt op zich nemen. Keer op keer wordt dit, met name door degene die het hardste roepen "alles te doen voor hun slachtoffer", afgewimpeld als disrespect voor hun belangrijke werk als EHBO'er. Ze verzuimen daarbij hun eigen handelen kritisch te (laten) beoordelen en zelfreflectie toe te passen. Dit gaat niet alleen ten koste van de discussie, maar in ultimo ook aan de hulp die zij "op straat" bieden. En dat is jammer. Forumleden als Expert en oma bieden hier hun expertise en kennis aan, waar een ieder "om niks" zijn voordeel mee kan doen. Ik heb hier veel respect voor. Het is dan jammer dat hun bijdragen door diverse leden, naar mijns inzien door een gebrek aan begrijpend lezen, worden weggeschreven als "onrespectvol", "denigrerend", of met termen als "ivoren toren". Het doet geen eer aan hun inhoudelijke bijdragen!
Ik ben zelf ook vrijwilliger bij de brandweer, en heb nooit de behoefte gahad aan aanvullende opleiding voor de EHBO-taak. Ik ben ook fel tegenstander van het uitrukken door de brandweer naar reanimaties (of nu zelfs overige "medische noodgevallen als first responder), en zal mij blijven verzetten tegen een eventuele invoering hiervan in eigen regio. We hebben als brandweer genoeg problemen met de uitvoering van onze eigen wettelijke taken en moeten aan alle kanten ingrijpend bezuinigen op de basisbrandweerzorg. Ik vind het dan van de zotte om te gaan uitrukken voor een zelf-verzonnen taak. Als je als brandweerman/-vrouw zou graag wilt helpen bij reanimaties, kun je je aanmelden bij HartslagNU of vergelijkbare organisaties en je rechtstreeks naar het slachtoffer begeven. Als het je echt om het slachtoffer gaat, heb je die rode auto en "jas met rugnummer" niet nodig! Als je inderdaad de behoefte hebt om je verder te verdiepen en bezig te houden met de medische hulpverlening, moet je solliciteren bij de RAV of je inschrijven voor een opleiding tot verpleegkundige of een studie medicijnen.
Laat (leken)hulpverleners in hun waarde, ongeacht hun achtergrond. De professional heeft snel genoeg in de gaten of men met een "wannabee" te maken heeft of iemand met (enige) kennis en ervaring. De MKA vraagt protocollair uit. Wat is er mooier en beter voor het slachtoffer (niet patiënt) als de melding soepel verloopt vanwege een gedegen training? De overdracht bij de TCFR naar de ambulance is geen doel op zich, wel een manier vooral bij slachtoffer(s) in de P/U in de AVPU, waarbij eerder in de AMPLE bijzonderheden waren te constateren.
[...]
Het mooie van dat protocollair uitvragen is nou juist dat het gericht is op beantwoording van absolute leken. Het verloopt dus allesbehalve soepel als de melder zaken gaat roepen als een SBAR overdracht met AVPU en AMPLE. De melder krijgt een gerichte vraag, en dient dáár een eerlijk en helder, concreet antwoord op te geven. Het is zo gemaakt dat je daar geen cursus voor nodig hebt, deze zal dus ook weinig tot niets toevoegen voor het slachtoffer c.q. patiënt!
Zoals gezegd, er is zeer veel waardering voor de lekenhulpverleners. Met name voor degene die zich bij hun belangrijke taak weten te houden, en zoals reeds door diverse experts (pun intended) is aangegeven is daar geen ABCDE, AMPLE en SBAR-gereutel voor nodig.
