Dat is mooi voor je. Ik kan je wel garanderen dat het in Nederland iets anders werkt.
Ik kan jou garanderen dat het in Nederland niet anders werkt, tenminste gebaseerd op mijn proefondervinderlijke ervaringen op de Nederlandse spoedgevallen waar ik heb gewerkt
Als een anesthesioloog jou zegt in de operatiekamer of andere behandelruimte dat je je mond moet houden behoor je je mond te houden. .
Oh daar ben ik het helemaal mee eens, maar ga er dan vanuit dat het voor het gehele zorg proces nodig is en als ik dat al niet in de gaten had zelf (dan zou ik balen), dan is het een goed leer proces
Als je op de operatiekamer als verpleegkundige denkt de anesthesioloog op de plek te moeten zetten loop je de kans dat de chirurg jou zegt te vertrekken
Maar dat zeg ik ook niet
Maar het is voor mij heel simpel: wij zijn allen gelijkwaardig, er is alleen een verschil in verantwoordelijkheid en hierarchie (en daar heb ik geen enkele moeite mee)
Er is niemand geweest binnen de ziekenhuisorganisatie die mij gezegd heeft dat ik fout was omdat we allemaal gelijkwaardig zijn of dat er niemand boven een ander staat in het ziekenhuis of binnen een team in een behandelruimte/operatiekamer. Zijn verweer dat de woorden van anesthesioloog en vervolgens van mij volgens hem minder fatsoenlijk, ongepast of niet passend bij niveau van een medisch specialist waren heeft ook gefaald
nou ja het is moeilijk te beoordelen hoe of wat
ik weet dat communicatie in stress volle omstandigheden anders gaat dan normaal, daar heb ik helemaal geen moeite mee en ik ben de laatste die hier op dat moment tegen in gaat
Maar er is een verschil tussen dat stress moment en `gewone` momenten
Als welke arts dan ook het idee heeft boven mij als persoon te staan,
als persoon, dan zal ik hem of haar zeker helpen nieuwe inzichten te verwerken hierin
moet mijn inziens ook.
op de spoedeisende hulp afdelingen waar ik gewerkt heb in Nederland, wordt er op basis van gelijkwaardigheid (als persoon) gewerkt tussen artsen en verpleegkundigen. op de afdelingen in Belgie waar ik tot nu gewerkt heb, kan hierin nog veel geleerd worden
dit voorkomt dat een arts een medicatie opdracht geeft, die een collega eigenlijk niet als verantwoord voorkomt, deze vraagt dit dus meerdere malen aan de arts. Maar die blijft bij zijn standpunt. Vervolgens heeft de desbetreffende collega collegiaal advies gevraagd aan de IC, en hierop kreeg ze dus een reprimande van de arts. Waarna ze naar de teamleider ging, en die gaf (uit angst voor een confrontatie) aan geef het medicijn maar.
Ik zou zeggen aan de arts geef het zelf maar
als artsen het niet staan om `aangesproken` te worden of kritisch bekeken, dan zouden er veel mensen komen te overlijden
laatst hadden we een neurologie assistent die aangaf dat er een bepaald medicijnen gegeven moest worden protocollair bij een vermoeden CVA, alleen deze was anders dan de bestaande protocollen van de afdeling. Op de vraag hoeveel (door de verpleegkundige) Mg (aangezien het protocol anders was), kwam het antwoord: "geen idee"
