Sorry raakt kant noch wal, klinkt allemaal leuk op papier maar de werkelijkheid is anders.
Ook wij hebben een SPOR, voor sommige teams is dat ongeveer een half uur rijden (20 min met spoed). Daar aangekomen hebben ze maximaal 2 uur voor dat er een psychiater moet komen, geloof me.... die 2 uur wordt 9 van de 10 keer gehaald.
Vervolgens gaat er een beoordeling plaatsvinden, dit duurt gerust 30-60 minuten. Dat is al 3,5 - 4 uur dat de politie niet op straat aanwezig is en dan moet het papierwerk ook nog gebeuren!
Ik bedoel te zeggen dat je met een SPOR tijdwinst hebt tov gebieden die zonder moeten doen en de arts naar elk huisadres of hoofdbureau moet rijden. Je kunt je waarschijnlijk voorstellen dat dat ene koppel een half miljoen mensen moet bestrijken. Als het druk is kan het langer duren. De beoordeling moet altijd goed gebeuren dus die tijd die je noemt is realistisch en zal je vaak niet snel kunnen inkorten.
Dat het zeer onwenselijk is dat de politie zo lang van de straat is snap ik wel.
Over welke regio heb je het eigenlijk?
Ook een mooie, verantwoordelijkheid van de politie? Waar staat dat? Niet met artikel 3 gooien, want dat is niet zo. Het zijn patiënten, geen verdachten.
Ik blijf erop hameren.. we hebben niet eens de bevoegdheid om ze mee te nemen!
Verantwoordelijkheid in die zin dat als er geen opnamecriteria aanwezig zijn het aan de politie is of die persoon weer gewoon de straat op komt of dat hij meegenomen wordt naar het bureau omdat er al dan niet iets strafrechtelijks heeft plaatsgevonden.
Ik weet dat dit soort mensen vaak onder art3 pw meegenomen worden. Dat komt omdat men vaak ook niet weet hoe het anders moet.
Primair zouden dit soort ritten voor de RAV zijn maar ivm geweld neemt de politie deze taak over.
Dan ligt het aan de politie wat voor gevolg eraan wordt gegeven? Ook niet waar! Men heeft nu eenmaal bepaald dat GGZ patiënten in de regel niet strafrechtelijk veroordeeld worden, of er moeten hele zware misdrijven zijn gepleegd. Vaak gaat het om verstoring openbare orde, naaktlopen ofzo. Daar hoef je niet eens aan te beginnen.
Waar is dat bepaald. Ik ken GGZ instellingen die daar heel kordaat mee om gaan en GGZ patiënten juist wel strafrechtelijk vervolgd worden als ze iets misdaan hebben volgens de wet.
Kortom, allemaal leuk op papier maar in de praktijk werkt het gewoon niet. Er moet minder bezuinigd worden op GGZ instellingen, ze moeten een stuk zelfstandiger worden waardoor ze ook meer kunnen. Want eerlijk is eerlijk, ook die zijn met handen en voeten gebonden.
Helemaal mee eens!
De werkelijkheid is echter anders... ik durf te wedden dat bij driekwart van alle meldingen, de persoon in kwestie al bekend is bij GGz.
Ja dat klopt. Dat bedoel ik dan ook met ambulante behandeling (wel bekend maar is niet opgenomen en wordt op afspraak behandeld)
Zoek eens op het project 'psycholance' van de RAV Amsterdam. Mijn inziens de meest geschikte oplossing voor dit probleem, wat overigens niet wil zeggen dat je daarmee de capaciteitsproblematiek bij ggz instellingen oplost..
Elders in het land zijn daar ook al pilots mee gedraaid. Er is zeker winst in te behalen. Maar dan de bekende vraag, wie wil dat betalen?
