Het feit jij weinig met nuance kunt is enorm jammer. Er is namelijk altijd nuance en zonder nuance loop je in zeven sloten tegelijkertijd.
Ik denk dat er in jullie ziekenhuis sprake van een autoriteitsprobleem. Wie is er nu eigenlijk de baas? Als het er werkelijk op aankomt, dan is er maar één die er de leiding heeft. Het is erg belangrijk dat iedereen dat begrijpt. Natuurlijk sta ik open voor zinvolle suggesties, maar ik hoef geen geleuter of afkeurend gezucht. Wanneer jij dan besluit om niet mee te bewegen en in plaats daarvan de kamer te verlaten, dan kun je gelijk doorlopen naar de afdeling personeelszaken voor je exitgesprek.
Dat is geen stoere taal, want nog niet zo heel lang geleden heb ik uitermate rebelse anesthesiemedewerker gewoon de wacht aangezegd. In een ander ziekenhuis is hij er in zijn proeftijd uitgeknikkerd. Precies hetzelfde probleem.
Directief zijn omdat je als medisch specialist de leiding hebt is prima. Maar leidt dan wel: luister naar de inbreng van je team. Anderzijds is het voor de teamleden belangrijk om je mond open te trekken als je wat relevants te zeggen hebt, en anders stil te zijn. Ik denk dat veruit de meeste collega's dit prima aanvoelen.
Authoritair zijn of onfatsoenlijk gedrag omdat je een zak bent, de hierarchie nog eens even goed duidelijk wilt maken en het ook nog kan maken als arts is dat niet. Probleempje in het ziekenhuis is dat ze niet gewend zijn om aangesproken te worden. En als ze met alles wegkomen versterk je dat gedrag juist weer.
Voor de duidelijkheid: Bovenstaande is hier niet op een bepaald persoon gericht.
Nuance is belangrijk, maar dat moet je wel iets zeggen wat je vervolgens kan nuanceren en dat miste ik aan het begin van de orginele topic.
