Uit eigen familiaire ervaring:
Patiënt man 73 dementerend, sinds enige maanden onder behandeling bij neuroloog ter vaststelling vorm van dementie. Gebruikt reeds twee jaar medicijnen ivm boezemfibrilatie. Wordt 's ochtends in bed aangetroffen met kennelijk een hersenbloeding. Opname volgt, patiënt immobiel en volledige afasie. Na een week gesprek met neuroloog, patiënt en twee naaste familieleden. Neuroloog wil stoppen met sondevoeding, want patiënt trekt deze bij herhaling uit de keel. Familie niet eens, want vrijwel iedere patiënt vertoont drang tot verwijderen sondelijn vanwege irritatie. Neuroloog probeert te volharden, want patiënt wil het zelf niet. Even later in het gesprek vraagt de neuroloog na te denken over het schrijven van een non reanimatieverklaring voor patiënt vanwege geringe vooruitzichten. Familie voert op of de neuroloog nu uitgaat van een patiënt die wilsbekwaam is of niet?
Patiënt uiteindelijk 6 weken later overleden na het alsnog stoppen van sondevoeding, maar wel aan een hartstilstand toen verpleging hem in bed 'ophees' om te gaan wassen. Het is nu 10 jaar geleden dat mijn vader is overleden.