Mijn vader werd opgenomen in het ziekenhuis omdat de thuissituatie niet meer verantwoord was.
Hij is op een gegeven moment, op klaarlichte dag, in de herfst, in een pyama, dwars door het centrum met winkelend publiek, gelopen en werd pas na 3 km opgevangen door een bekende van mijn vader,
Jaren geleden heb ik een oudere man, die stond te liften, meegenomen.
Nadat ik hem bij het busstation had afgezet, reed ik naar huis.
Toch had ik een vreemd onderbuik gevoel over het gesprek tijdens de rit.
Ineens wist ik waarom, de man was gedesorienteerd in tijd en plaats.
Helaas was hij niet meer op het busstation en heb daarom het signalement doorgegeven bij de politie.
Tijdens de EH lessen besteed ik daarom ook aandacht aan dementie.
Daarbij gaat het niet over de medische kant, maar in mijn rol van ervaringsdeskundige, over de sociale kant van het verhaal.
Dat dit zinnig is, wordt gestaafd door cursisten die daar mee te maken hebben.
