Is het juist zo dat het reduceren van de aantal beademingen en de intensiteit van het beademen, de laag normocapnische beademing het meest benaderd?
Ik kan me voorstellen dat het moeilijk zo niet onmogelijk is, ventilatie (door omstanders) bij slachtoffers die op straat een OHCA (out-of-hospital-cardiac-arrest) door maken, gedegen te onderzoeken.
Hallo HapAmbu,
Om je vraag te beantwoorden wil ik je eigenlijk verwijzen naar het artikel van Aufderheide, dat is gepubliceerd in Circulation. Onderstaande link geeft je direct toegang tot het artikel.
Het betreft een klinisch observationele studie naar het effect van prehospitale hyperventilatie tijdens cardiopulmonale resuscitatie door ambulancepersoneel. Dit werd niet eerder onderzocht. De studiegroep is beperkt van omvang. De onderzoekers vonden het niet ethisch de studie voort te zetten nadat het negatief effect van hyperventilatie duidelijk werd. Om de hemodynamische effecten verder te bestuderen werd het onderzoek dierexperimenteel voortgezet. Er werd geconcludeerd dat prehospitale hyperventilatie een veel voorkomend fenomeen is en dierexpiremteel kon worden aangetoond dat excessieve ventilatie frequenties resulteerde in signficant toegenomen intrathoracle drukken en een uitgesproken afname van de coronaire pefusiedruk en overleving.
http://circ.ahajournals.org/cgi/reprint/109/16/1960Expert, is er onderzoek gedaan naar de implementatie van het huidige BLS model met de huidige ATLS protocollen, of zoals je al sprak van ACLS.
HapAmbu, er is enorm veel onderzoek verricht naar reanimatie. Echter de evidence voor therapiekeuze blijft mager. Wanneer je kijkt naar klasse 1 bewijs dan wordt het belang van vroegtijdige defibrillatie benadrukt en heeft koeling in de postresuscitatiefase helder aangetoond bewezen veilig en nuttig te zijn. Klappen en koelen dus!
Tot op heden is er geen evidence voor een Advanced Trauma Life Support, noch voor de Prehospital Trauma Life Support benadering. er is erg veel aan te merken op de ATLS en de kritiek vanuit professionele hoek is vaak niet mals. Dat neemt niet weg dat het systeem het icoon is van de moderne traumatologie. Over iets beters beschikken we tot op heden niet. Maar evidence is iets anders.
En waarom wordt er in huidige BLS model weinig gedaan met de omvangrijke onderzoeken naar beademingstechnieken, want daar heb ik wel oren naar. Het gegeven dat hyperventilatie de coronaire reperfusie verslechtert lijkt me in gevallen bij een VF/VT na een myocard infarct cruciaal om te weten!
Helemaal mee eens. Eigenlijk zou je terug moeten gaan in de geschiedenis van de reanimatie. De handelingen hartmassage en beademing, bekend als reanimatie zijn voor het eerst in 1960 geïntroduceerd door de heer van Kouwenhoven. Kritische succesfactor bij deze techniek was het ontvangen van zuurstof door de hersenen, welke door minimale bloedcirculatie getransporteerd werd. Op basis hiervan zijn nationale en internationale richtlijnen op het gebied van reanimatie ontstaan. Aanvankelijk ging men ervan uit ongeveer zeventig compressies per minuut te geven. Gedachte hierachter was dat het hart tussen de achterkant van sternum en de voorkant van de wervels werd gecomprimeerd. Pas veel later kreeg men meer inzicht in het tot stand komen van circulatie tijdens uitwendige hartmassage en werd het thoraxpompprincipe aangenomen als verklaring.
We begrijpen dus eigenlijk maar heel recent iets van dit fenomeen en we leren nog steeds. Op basis van onderzoek wordt inzicht verkregen en van hieruit worden argumenten geformuleerd om richtlijnen aan te passen. Dat duurt soms jaren. Dit geldt ook voor inzichten zoals die nu onderwerp zijn van discussie zoals hyperventilatie. Besef ook dat het ontwikkelingen in technische kennis en vooruitgang steeds meer mogelijkheden bieden voor onderzoek. Vergelijk de allereerste defibrillator maar eens met de AED van nu.
Aangaande beademingsstrategie wordt in de richtlijnen van de NNR 2006 tijdens de reanimatie niet zoveel gezegd. Voor wat betreft de postresuscitatiezorg wordt normocapnie aanbevolen.
Groet,
Expert.
