De gevaren van reanimeren terwijl er toch een pols is

Een contusio cordis kun je ook krijgen bij reanimatie zonder pols. Het is gewoon een gevolg van het comprimeren van de thorax. Ten gevolge hiervan kunnen er hartritmestoornissen ontstaan.
Ik hoop dat het zo een beetje duidelijk is.  

Wat zijn de mogelijkheden:

Er is wel pols en ik voel hem; ik ga niet reanimeren
Er is geen pols en ik voel hem niet; ik ga reanimeren
Er is wel pols maar ik voel hem niet; ik ga reanmeren
Er is geen pols maar ik voel hem wel; ik ga niet reanmeren

Gemiddeld worden door EHBO'ers 65 % van de aanwezige pols ook daadwerkelijk gevoeld.
Ze missen dus 35% van de aanwezige pols.
Een gedeelte zal als nog onderkent worden door andere tekenen van leven.
Stel dat we alleen de pols voelen dat zou betekenen dat we een op de drie onterecht gaan reanimeren.

Een pols voelen terwijl hij er niet is, is voornamenlijk een kwestie van verkeerd techniek of de stress van de situatie. Ik weet geen percentages, maar dat zal in ieder geval niet zo hoog zijn.

Wat is het alternatief ?
Techniek verbeteren waardoor we een hoger percentage kunnen halen. (altijd doen)

Niet reanimeren, want de twijfel is er altijd.

En dat laatste is heel wat gevaarlijker dan een x aantal mensen onterecht een hartkneuzing te bezorgen.

In zo'n geval roep ik standaard, dat ik er alles aan gedaan heb om mijn techniek zo optimaal mogelijk te trainen. Het is dus de schuld van het slachtoffer, dat ik zijn pols desondanks niet kan voelen en dat ik ook niet aan andere tekenen van leven kon zien, dat er nog een pols was.

Maar als er nou sprake is van kamerfibrilatie ? Dan heb je ook een heel vaag en zwak polsje. Volgens mij moet je dan gewoon reanimeren. Klopt dat ?

groetjes joost

Bij kamerfibrillatie (ook wel ventrikelfibrillatie, VF genoemd) gaan de trillingen zó snel, dat er géén pols te voelen is!

Er zijn wel ritmestoornissen die de verschijneselen laten zien zoals je beschrijft: Bijvoorbeeld een VT (ventrikeltachycardie) kan ook levensbedreigend zijn, maar in sommige gevallen is er dan wel een heel snelle, zwakke pols te voelen.

Waarom zou je op dit punt willen afwijken van de richtlijnen..

Het ERC, AHA hebben allemaal de carotispols laten vervallen uit hun richtlijnen en dit benoemd als controlleer op tekenen van leven.

De NRR heeft dit overgenomen, maar houdt als aanvulling op tekenen van leven de polscontrole er in. Maar bij twijfel start je altijd met reanimatie..

Waarom afwijken, ik zie de toegevoegde waarde daarvan niet..

Verder zie ik dat in de discussie over er is geen overtreffende trap van dood misschien een aanvulling is op dit onderwerp.

http://www.hulpverlening.net/forum/index.php?board=18;action=display;threadid=1655;start=30

Wijs gesproken