reanimatie in ziekenhuis

Sinds kort hebben we nieuwe bedden, die je met behulp van een hendel op de reanimatiestand kunt zetten. De patiënt blijft dus gewoon op bed liggen en aangezien die matrassen niet zo heel dik zijn...

Bij ons in ziekenhuis verschillende mogelijkheden! Je kan idd hoofd/voeteinde bed gebruiken, maar er is ook een harde plank in iedere kamer aanwezig in één van de kleerkasten! Bovendien is er op de reanimatiekar ook nog een harde plank aanwezig die onder de pt gelegd kan worden! Als deze niet aanwezig zijn, kun je idd nog steeds je pt op de grond leggen, mr niet zo aangenaam werken natuurlijk!  

De matrassen van tegenwoordig zijn geschikt om op te reanimeren. Met de nieuwe matrassen hoef je er dus geen plank meer onder te leggen. Bij de oude matrassen nog wel. De achterkant van hety bed kun je er vaak uithalen en dan onder de rug van de patient leggen.
In het ziekenhuis leren we de verpleegkundigen aan om te reanimeren met een frequentie van 100 keer per minuut. Deze frequentie van comprimeren wordt ook voorgeschreven door de NRR (Nederlandse Reanimatie Raad) en de ERC (European Resuscitation Council).
We leren dit aan de verpleegkundigen op de verpleegafdelingen, maar ook aan de gespecialiseerde verpleegkundigen van de intensive care, hartbewaking, anaesthesie en de spoedeisende hulp.

Een tweede vraag die er misschien ook mee te maken heeft: ik heb vaker dan 1x gezien dat er op de SEH met een veel snellere frequentie wordt gemasseerd dan wordt voorgeschreven door de reanimatielessen.

Nee, dat is niet gebruikelijk.  Zoals veel mensen op dit forum zullen weten is volgens de nieuwe reanimatierichtlijnen een frequentie van 100 per minuut de optimale massage snelheid, echter tot 120 per minuut is massage nog steeds adequaat, echter komt men boven de 120 massages per minuut dan is het effect van de masage beduidend minder.

mogelijk dat de verpleegkundige van de ehbo door de adrenaline zelf een beetje sneller ging dan wenselijk.

Zo zie je maar, BLS is het moeilijkste dat er is.

MVG
Paul

Het ligt niet helemaal aan de stress, omdat het mij ook opgevallen is dat veel ambulancemensen in les- en oefensituaties eerder op 120 dan op 100 uitkomen.