De Samenwerking bij grote ongevallen en rampen is in de meeste gevallen goed geregeld. Echter bij het zgn. secundaire vervoer laat het inderdaad nogal eens te wensen over.
Bijv. Enkele weken geleden, moest een patient woonachtig in de grensstreek, vervoerd worden naar het U.Z.L. in Leuven voor een aandoening, waarvan de behandelend arts van mening was om in Belgie behandeld te worden. De Zorgverzekeraar in Nederland stemde hiermee in, en vervolgens werd een Nederlandse Ambulance besteld (B-vervoer). De patient werd naar Leuven vervoerd voor een eerste gesprek en enkele kleine onderzoeken. De Nederlanse ambulance moest direct terugkomen naar Nederland en bleef niet wachten (ondanks de afstand en relatief korte wachttijd, ong. 1 uur), met als gevolg dat er geen ambulance voorhanden was om de patient terug naar Nederland te brengen.
Aangezien het te lang ging duren, totdat de Nederlandse ambulance terug was, om de patient weer op te halen, heeft het ziekenhuis in Leuven, ons gecontacteerd om de patient op te komen halen. Ook gezien zijn medische status, is het niet acceptabel een patient meer dan 3 uur te laten wachten in afwachting van een ambulance.
Aangezien de Nederlandse politie in de grensstreek van Belgie en Duitsland ook meer bevoegdheden heeft gekregen, waarom zou dit dan niet mogelijke zijn, tussen zowel de Nederlandse & Belgische ambulancediensten op het vlak van het zgn. niet-spoedeisende vervoer tussen bijv.
Belgie Nederland en Duitsland.
