Ik ben naast EHBO'er in mijn vrije tijd elektotechnicus.
Voor de defibrillator is het menselijk lichaam niet meer dan een complex systeem van weerstanden en spanningsbronnen.
De spanningsbronnen zijn o.a. de spieren de bewogen worden en de zenuwen.
De weerstanden worden gevormd door de weefsels.
Misschien kun je de proefjes op school nog wel herrinneren waarmee het magnetisch veld zichtbaar gemaakt werd door ijzervijzel op een blad papier te strooien. Je kon dat ook doen met een kompas.
Bij de AED gebruik je geen kompas maar een millivoltmeter. Deze heeft een hele hoge weerstand zodat stroom door de kleiner dan een microampere zijn.
De AED meet de weerstand om zeker te weten dat de lichaamsweerstand niet te hoog is. Deze weerstand wordt voornamelijk veroorzaakt door de huid. De gel op de electrodes verlaagd de huidweerstand aanzienlijk, zodat bij de stroomdoorgang de kans op brandwonden verkleind wordt. Want de AED geeft een energiestoot van 360 J = 360 Ws af. 1 Ws is een de energie die geleverd wordt door een spanning van 1 Volt met een stroomsterke van 1 Ampere gedurende 1 seconde.
De stroomstoot van de lifepack 500 (360J bifasisch) heeft bij een lichaamsweerstand van 50 ohm gedurende ca 10 milliseconde een stroomsterkte van ca. 25A bij een spanning 1250 Volt. Als de lichaamsweerstand veranderd, dan veranderen stroom en spanning ook.
De stroom door het lichaam gedraagt zich als de magnetisch veld bij de proefjes op school.
Dus een groot gedeelte van de stroom gaat niet door de hartspier. Vandaar dat bij open hart operaties of geïnplanteerde automatische deffibrilatoren met veel lagere waarden gewerkt kan worden.
Uit onderzoeken van de risico's van stroomdoorgangen door het lichaam weet ik dat spieren veel gevoeliger zijn voor stroomveranderingen dan voor stroomsterktes.
Uit deze onderzoeken blijkt bovendien dat netfrequenties van 50 tot 60 hertz het gevaarlijkst zijn.
En dat zijn juist de frequenties waarbij elektrische energie het effectiefst geproduceerd, getransformeerd (met transformatoren) en getransporteerd kan worden.
Dit heeft Edison bewogen te roepen dat wisselstroom (een slechte, gevaarlijke ontwikkeling in zijn ogen) alleen geschikt zou zijn om misdadadigers te exicuteren.
Binnen de elektrotechniek heeft dit er toe geleid dat als veilige spanningen gezien worden:
120 V gelijkspanning en 24 volt wisselspanning bij 50Hz.
Het fysische voordeel zit hem er dus in dat de bifasische AED dus met minder vermogen hetzelfde effect zou bereiken. En minder vermogen betekend minder warmteontwikkeling en daarmee minder kans op thermische letsels.
Een deel van het voordeel gaat verloren door het skineffect. Naarmate de frequentie hoger wordt, worden electronen naar de buitenzijde van de geleider "gedrukt". Bij hele hoge frequenties vindt het electronentransport in de een dunne laag aan de buitenkant van de geleider plaats. Om materiaal te sparen kan ongestraft de rest van het materiaal weggelaten worden en heeft men een geleider die "golfpijp" wordt genoemd.
Vanuit de elektrotechniek is het voordeel dus goed te onderbouwen. Ik laat het graag over aan een anderde deskundige over wat het verhaal, gezien vanuit de fysiologie van het hart, is.
