Nog een keer, als je gaat reanimeren. terwijl je wist dat het slachtoffer een aan alle voorwaarden voldoende rechtsgeldige "niet reanimatie" verklaring heeft, en dat bovendien zonder enige twijfel kon worden vastgesteld dat de verklaring ook daadwerkelijk van het slachtoffer is, dan schend je op dat moment het grondwettelijke recht van het slachtoffer op zelfbeschikking.
http://medischcontact.artsennet.nl/upload/138/21808/omb.2002.0201.doc beschrijft een klacht van een huisarts vanwege het niet respecteren van een negatieve wilsbeschikking door een politieagente.
Het is een document waarin van vele kanten deze zaak belicht wordt en de afwegingen besproken om te handelen zoals er gehandeld is.
Een lijvig document, waar inderdaad van alle kanten de zaak wordt belicht. Zonder al teveel in details te treden:
het gaat in dit geval om een dienstdoend arts (niet de eigen huisarts) van een patient die een zelfmoordpoging onderneemt, maar nog in leven is als de arts komt. De arts was als eerste ter plaatse en neemt dan - vanuit zijn beroepsverantwoordelijkheid - beslissingen.
De politieambtenaar komt later en beslist dat er toch een ambulance moet komen.Voor het verdere relaas maakt het niet uit, maar toch: de zelfmoordpoging is niet gelukt, en voordat de ambulancebroeders de brancard in de wagen kunnen schuiven geeft het slachtoffer al aan niet naar het ziekenhuis te willen.
In het oordeel van de Nationale ombudsman staat een opmerking die wel van toepassing is voor de EHV-er:
"...Indien de politie een situatie als door u omschreven aantreft buiten aanwezigheid van een arts -of andere hulpverlener in de zin van de WGBO- ligt voor de hand dat de politie -zijnde medisch ondeskundig en ingevolge art. 2 Politiewet verplicht tot hulpverlening- alles doet wat in haar vermogen ligt om betrokkene zo spoedig mogelijk over te dragen aan medisch deskundigen.
In casu betekent dat:
overbrengen naar een arts of ziekenhuis, waarna de zorg voor de hulpbehoevende, inclusief de noodzaak om over de naleving van een aangetroffen wilsverklaring te beslissen, kan worden overgedragen...."
Ook de EHV-er is medisch ondeskundig en zal dus zo snel mogelijk moeten handelen. De vraag of een nonreanimatieverklaring daadwerkelijk rechtsgeldig is kan op dat moment niet worden beantwoord. Als je dus nalaat te reanimeren kun je achteraf die afweging niet meer maken. Daarom zal een EHV-er niet op zoek gaan naar een dergelijke verklaring, en hoeft hij zich ook niets gelegen te laten liggen aan een niet reanimatieverklaring omdat die verklaring - zoals ik al in een eerdere posting heb aangegeven - bedoeld is voor de hulpverleners waarmee de persoon een behandelingsovereenkomst heeft.
Natuurlijk is het heel moeilijk om je in zo'n situatie zakelijk op te stellen, en het is ook niet te hopen dat je ooit in een situatie komt waarin je het slachtoffer niet kent, dat levenloos ergens ligt, en waar een aanwezig familielid je informeert dat meneer of mevrouw niet gereanimeerd wenst te worden.....
Als het gaat om iemand die je kent en waarvan je weet dat hij of zij zo'n verklaring heeft ondertekend, dan is het een ander verhaal, maar dat gaf EHBO-er ook al aan.
