Ik denk dat deze EHBO-club niet krankzinnig is geworden. Het is namelijk een symptoom. Ik verwijt het de veroorzakers.
De oorzaak ligt in Den Haag, als je maar lang genoeg blijft slopen in de zorg ontstaat er vanzelf een punt dat ziekenhuizen het electieve OK-programma moeten staken omdat de bedden vol liggen met mensen die in een verpleegtehuis of hospice horen te liggen.
We hebben al meerdere keren in de media kunnen lezen dat we in bepaalde gebieden een wachtlijst van bijna half jaar hebben voor de hospice. Het is best lullig als je een half jaartje moet wachten op een plekkie terwijl je weet dat je binnen 3 maanden dood bent. Als je op de wachtlijst staat voor een hospicebed ben je mogelijk wel blij met een EHBO-club die je nog een beetje wil helpen. Iets is immers beter dan niets.
Waar vraag en behoefte is, is (jawel) altijd wel een marktpartij die inspringt op die specifieke vraag en behoefte.
Dat is niet raar, dat heet marktwerking.
Niemand heeft bezwaar tegen marktwerking, marktwerking is goed voor de consument. Het houdt concurrenten onderling scherp en de consument kan nu kiezen voor de beste dienstverleningen naar eigen keuze.
Echter zodra er vraag naar een specifieke zorgbehoefte is die de reguliere zorg niet kan bieden, heeft laten verslonzen en/of (volledig) is wegbezuinigd en een marktpartij speelt daarop in, dan gaat men ineens stuiteren.
Het is een duivels dilemma: concrete politieke oplossingen voor de zorg is een illusie en werken per definitie contra. Aan de andere kant worden ideeen en initiatieven op vele fronten de grond ingeboord door elkaar tegensprekende ondoorzichtige wet en regelgeving.
