Op het gevaar af nu op veel gevoelige tenen te stampen, bij deze mijn "two cents":
In een relatief grijs verleden zijn diverse rechten vastgesteld die voor iedereen gelden. Destijds gingen de opstellers evenals de mensen die de rechten accepteerden, uit van de redelijkheid en medelevendheid van de gemiddelde persoon. Uitwassen die te beschouwen waren als misbruik van de gegeven rechten, hadden relatief weinig consequenties (door de geringere aantallen contacten met een groter deel van de wereld) en werden via sociale controle vrij behoorlijk beheersd.
Helaas zijn beide remmende omstandigheden verdwenen. Nog steeds is slechts een klein deel van de mensen 'misbruiker' van de destijds verkregen rechten maar hun 'misbruik' heeft nu veel grotere en negatievere effecten. Het zou daarom goed zijn om een paar van de verkregen rechten die een risico op misbruik kennen eens kritisch onder de loep te nemen. Als we het misbruik niet kunnen stoppen door een beroep te doen op de misbruikers (enkelen van de 112-journalisten, maar ook enkele van de 'gewone' journalisten) dan komt er een moment dat het recht van de getroffene voor dient te gaan op het recht van de 'omstander'.
Wat mij betreft gaat er een discussie ontstaan over wat wel en niet acceptabel is en wat daarmee wettelijk gezien wel en niet geregeld moet worden. Persoonlijk ben ik geen voorstander van censuur maar ik zou graag zien dat publicatie van foto's waarop mensen afgebeeld zijn die als prive-persoon iets overkomen is dat niet door henzelf is opgezocht, verboden wordt totdat de persoon in kwestie hier voor zelf toestemming heeft gegeven. Als je met die foto's niets meer mag, wordt het willen nemen daarvan een stuk minder interessant.
