De betrokken fotograaf ken ik natuurlijk niet, nog de situatie waarin het een en ander is voorgevallen.
Wat ik probeer te zeggen is dat het niet normaal gevonden moet worden dat er gescholden en bedreigd gaat worden. Tegen wie dan ook.
Zelf werk ik in de gehandicaptenzorg, en veel van mijn collega's vinden het "normaal" dat we zo nu en dan een mep krijgen van "zwakzinnigen" (en dat bedoel ik niet negatief).
Toch wordt ons iedere keer bij de trainingen voor agressie en fysieke beheersing verteld dat we het niet normaal horen te vinden. Niemand laat zich slaan.
Ook dan wordt er aangifte gedaan, juist omdat het "er niet bij hoort".
Wat ik wil zeggen is dat agressie op geen enkele wijze normaal gevonden hoort te worden.
Zet bij jullie in de zwakzinnigenzorg enthousiaste nieuwe leerling, die net van de middelbare school af komt en verder nog geen enkele intructie in de zwakzinnigezorg heeft gehad, midden in de volle activiteit van jouw afdeling met zwakzinnigen neer en laat deze aan zijn of haar lot over en laat maar lekker aanmodderen. Jij weet net zo goed als ik dat die persoon gegarandeerd binnen de korste keren een flinke stomp ontvangen van een patiënt/bewoner/cliënt. Niet dat de nieuwe persoon iets uitlokt maar omdat deze niet weet hoe om te gaan met dergelijke patiënten. Die bewoner wordt enorm onrustig omdat een wildvreemde hem met alle goede bedoelingen probeert te verzorgen, te wassen, aante kleden of wat dan ook. Wat zeg je dan? Zeg je zoiets van ach gut, maar die bewoner mag jou niet slaan want aggressief gedrag hoort zich niet, of zeg je tegen je leidinggevende van hoe kun je nou een leek zomaar loslaten op de afdeling? Wie is in dat geval verantwoordelijk voor de klap die een patiënt aan die persoon heeft verkocht? Die leek die zich wil uitleven bij jou op de afdeling of de onrustig gemaakte bewoner die geconfronteerd word met een zeer ongewone situatie? Of schuif je het af op de leidinggevende?
Ik maak daarmee een vergelijking met een jeugdig fotograaf die vooraanstaat en dan eens een opmerking naar zijn hoofd geslingerd heeft gekregen. Zonder ook maar een enkele levenservaring, laat staan opleiding, staat hij wel in een situatie waarin mensen anders reageren kunnen dan in normale situaties. Kijk eens goed naar de eerste zin van de topic-starter: hij heeft het na een jaar(!) nog steeds moeilijk mee vanwege het feit dat iemand hem de oren wast en duidelijk maakt dat hij niet van enige publiciteit is gediend. Enkel verbaal geweld, er is helemaal geen fysiek geweld geweest. Maar wie is er dan straks wel verantwoordelijk als hij daadwerkelijk een flinke dreun voor zijn kop krijgt? Is het die jeugdige onervaren knul met zijn camera, is het een slachtoffer die uit emoties reageert? Of schuif je het af op een bevelvoerder die een knul met zijn camera lekker in het werkgebied laat rondsnuffelen?
Ik ben van mening dat zijn verhaal in zijn geheel niets te maken heeft met aggressie, laat staan aggressie binnen de hulpverlening, en vind het jammer dat de hele discussie die kant uit waait. Zijn verhaal is er een over een onbedwingbare nieuwsgierigheid en sensatiezucht zonder enige vorm van ervaring waarbij hij plotsklaps afgeremd werd door een emotionele reactie van een slachtoffer/direct betrokkene. Kom op zeg, een jaar later nog problemen vanwege wat emotioneel verbaal geweld... Dat hij gaat doen waar hij wel voor opgeleid is!
