Wat/waar mag je wel/niet fotograferen op een openbaar toegankelijke plek/achter het afzetlint?

[peen van dienst]

Jij vind mijn reactie overdreven, ik ben in 1992 uit mijn auto geknipt en nog voor de arts mij kon vertellen hoe ik eraan toe was kon ik in de krant de foto's al zien hoe het eruit heeft gezien...... Ik baalde en baal nog steeds dat hier geen wetgeving tegen is, zo ook van "bekende" mensen die een avondje uit willen. Ik snap persvrijheid, maar ook ik vind dat het soms te ver gaat.

Ook dat is persoonlijk. We krijgen regelmatig verzoeken van mensen die blij zijn dat er foto's van 'hun' ongeluk zijn en dat ze zich op die manier een beeld kunnen vormen van wat ze toen overkomen is. Ik weet dat er ook ziekenhuizen in Den Haag zijn die (vanwege diezelfde reden) onze reportages uitprinten en aan de patiënten in het bed geven.

Waarmee ik alleen maar wil zeggen: het is persoonlijk, hoe je tegen dergelijke foto's aan kijkt. Sommigen willen het niet; anderen zijn er achteraf dus blij mee. Ik heb in het verleden op dit forum ook wel eens een mail van een slachtoffer gepubliceerd die ons daarvoor bedankte - zie hier: http://www.hulpverleningsforum.nl/index.php?topic=12916.msg802976#msg802976

Peen

[Dinges]

Als bij een woningbrand of steekpartij de gemoederen onder het publiek / de betrokkenen hoog oplopen moet je niet met je camera gaan lopen foto's maken. Als het dan uit de hand loopt, dan ben je daar, in mijn opinie, zelf mede schuldig aan.
Je moet als fotograaf af tasten of het wel of niet gepast is en of je foto's kan maken. Het ''ik mag foto's maken want ik ben van de pers en je staat op de openbare weg'' is de huidige mentaliteit én daar moet je mee uitkijken

Volledig eens. En anders ga je 100m verderop staan en hou je het maar bij een overzichtsfototje. Als zo de situatie is, dan is het maar zo.

Ook dat is persoonlijk. We krijgen regelmatig verzoeken van mensen die blij zijn dat er foto's van 'hun' ongeluk zijn en dat ze zich op die manier een beeld kunnen vormen van wat ze toen overkomen is.

Klopt. Toen ik een behoorlijke klapper had meegemaakt, was ik erg blij met foto's genomen door de brandweer (die ze mij toezonden via mail), tevens heb ik uit alle kranten de foto's + berichten geknipt en bewaard. Soms komt e.e.a. nog wel eens ter sprake (in de privesfeer) en dan vis ik de boel nog wel eens tevoorschijn.

[Boogje]

Zo lezende blijft het toch een beetje over en weer langs elkaar heen praten, waarbij iedereen het over de essentie (correct me if i'm wrong) wel eens is.

A. Bedreiging en/of geweld is nooit goed te keuren, maar er zijn wel situaties waarin de omstandigheden het wel voorstelbaar maken.

B. Het gaat niet zo zeer om de vraag óf er foto's gemaakt mogen/moeten worden, maar vooral om de vraag HOE de fotograaf zich opstelt tijdens het maken van de foto's. M.a.w. een goede fotograaf zal de omstandigheden mee laten wegen en dienovereenkomstig respectvol handelen naar de slachtoffers toe.

C. Net zo goed als er mafketels van 'fotograven' zijn die nergens rekening mee houden, zijn er ook mafketels van omstanders die zonder aanleiding agressief worden. Beide hiervoor genoemde partijen mogen wat mij betreft 'gepeperd' worden door Oom Agent om hun overtollige adrenaline kwijt te raken  

[stammie]

Ik denk dat we na 5 pagina's topic wel een goede   samenvatting hebben gekregen van Boogje.
 

[HIT]

amen boogie

[Dinges]

Ik denk dat we na 5 pagina's topic wel een goede   samenvatting hebben gekregen van Boogje.
 

Dat is bijna na ieder topic, waar ook ter wereld, op wat voor forum dan ook. Je discusiëert, met z'n allen, en soms komt daar een mooie conclusie uit. En vaak heb je dan mensen die het eruit voortgevloeide ''antwoord'' herhalen onder het mom: ''wat maken jullie je druk, het antwoord ligt er immers! ''

Dit zou je na iedere discussie kunnen doen, ja.  

[Berger]

Met "echte" fotografen heb ik weinig moeite, het zijn meer de puberende 112-jongens die vervelend zijn en meestal niet weten wat wel en niet kan.
Ik noem geen namen, maar ik zie wel foto's langskomen van ongevallen die absoluut smakeloos zijn, en alleen bedoeld om meer publiek naar sites te trekken.

Persvrijheid is mooi, maar slachtoffers zouden nooit, ook niet onherkenbaar, afgebeeld mogen worden in de media.

[hoefhaan]

Persvrijheid is mooi, maar slachtoffers zouden nooit, ook niet onherkenbaar, afgebeeld mogen worden in de media.

Chapeau!
Geheel mee eens.
Soms denkt de maker van de foto / beelden dat de persoon onherkenbaar is maar door een combinatie met nét herkenbare zaken (slecht geblurde opschriften en logo's op voertuig etc) is de identiteit gewoon totaal openbaar. En het is echt niet onmogelijk een goed beeldverslag te maken zonder dat het SO in beeld komt. Alleen is het wat harder werken voor de fotograaf.

Het gaat inmiddels allemaal een beetje off-topic dus doe ik er ook nog even een schepje bovenop:   het programma Wegmisbruikers vind ik ook zo'n voorbeeld van slecht "blurren" Vaak zijn de betrokkenen nog volledig herkenbaar.

Maar weer on-topic:
Ik sluit mij geheel aan bij de samenvatting van Boogje.

Aggressie is niet te tolereren maar heb soms wat begrip voor de betrokkenen, ook al denk je dat de aggressor geen betrokkene is. Een ooggetuige kan ineens erg betrokken zijn, door dat hij/zij empatisch is en erg meeleeft met de slachtoffers.
Natuurlijk gaat fysieke aggressie te ver, zo ook daadwerkelijke bedreigingen. Maar iemand die je eens boos verteld dat het voor een slachtoffer niet echt geweldig is dat er volop foto's worden gemaakt: Part of the job. Ga dan niet de strijd aan maar laat je van je professionele kant zien. Je staat daar tenslotte toch als (semi) prof.
Sta je daar niet als (semi)professional scheer je dan weg, net als alle andere "geinteresseerden"

Nog even over het gebruik van de foto's:
Ook ik heb in mijn werk de foto's van een 112-site gebruikt om de slachtoffers te helpen bij een stukje verwerking. Dit werd ten zeerste op prijs gesteld. Maar het is slechts een kleine groep van slachtoffers die deze foto's erg op prijs stellen... Vraag het dus eerst voordat je gelijk met foto's op de proppen komt...

[JarnoF]

Ik ben tot nu toe nog maar 1x bedreigd. Dit vond plaats terwijl ik (nog zittend achterop mijn fiets) een foto maakte van een ongeval tussen 2 auto's. 1 van die jongens kwam op mij af stormen, of ik niet even met mijn buitenlandse *ziekte*kop (heb een tintje, moeder is indisch   ) wilde oprotten, omdat hij me anders wel eventjes zou doodslaan blablabla.

Ik stapte af, met de woorden: "Ga je gang maar, nu kun je m'n fiets niet beschadigen." Droop hij met de staart tussen de benen af.

Zelf ben ik van mening, dat de personen die bedreigen, juist bang worden van personen die zich NIET bedreigd voelen. Het zet je namelijk aan het denken, als je ineens goedkeuring krijgt om iemand te slaan.
Heb op deze manier al menig vechtpartij weten te voorkomen.

[stammie]

het programma Wegmisbruikers vind ik ook zo'n voorbeeld van slecht "blurren" Vaak zijn de betrokkenen nog volledig herkenbaar.

Daar heb je zelf de keuze in als je van de weg geplukt wordt met een draaiende camera.
Aldus een collega van me.
Als je niet wilt, kom je niet herkenbaar in beeld.