Maar waar ik absoluut niet tegen kan is hulpverleners die dan maar beslissen dat dat niet mag. En daarmee allerlei wetten, afspraken en regelingen willens en wetens negeren, onder het mom van 'professionaliteit'.
Toch bijzonder dat de discussie weer "opeens" naar dit onderwerp gedraaid wordt, maar dat is natuurlijk ook een makkelijk winstpunt voor de journalistiek om de discussie gelijk weer dood te slaan.
Op dit punt hebben jullie al lang jullie gelijk gehaald.
SniperEye geeft aan dat het wel kan, maar met de kantekening dat het wel wat subtieler mag.
Vervolgens kom jij met een verhaal dat de fotografen tot aan de motorkap mogen lopen.
Dat is bombastisch en overdreven.
Maar komt dan met normale antwoorden. Wat je nu doet slaat nergens op. Niemand heeft ooit beweerd tot aan de motorkap te willen lopen. Van een morele discussie is op die manier geen sprake.
Dus? Omdat er een enkele idioot dat doet mag elke discussie om zeep worden geholpen met bombastische praat???
Maar ik begrijp uit jouw woorden dat er wel mag worden gesproken over uitzonderingen (video District8 en "tot aan de motorkap lopen"), maar dat een eigen insteek niet mag? Vreemde manier van discusseren.
Het is een voorbeeld wat ik in de praktijk een aantal keer heb meegemaakt. Dat voorbeeld was bedoeld om de morele discussie aan te zwengelen over hoe ver we met z'n allen kunnen en moeten gaan. Je moet je ook niet te veel focussen op het voorbeeld zelf maar meer op het idee erachter. Dat heeft niets, maar dan ook echt niets te maken met regelgeving, maar gewoon met wat wij als mensen acceptabel vinden. Met zoveel miljoen inwoners zijn er zoveel miljoen meningen, en eens worden zullen we het nooit met elkaar.(dat geld voor ieder onderwerp natuurlijk) Mijn punt maakte ik slechts in de hoop mensen in ieder geval aan het denken te zetten over hoe ver men gaat voor een foto/filmpje.
Dat jij je niet aangesproken voelt door mijn voorbeeld dat geloof ik best.
Daarbij is feitelijk vastgesteld dat politie en pers op één lijn zitten m.b.t. de persvrijheid. Dat de privacy soms in de knel komt is ook een feit. En alhoewel ik een hulpverlener zijn/haar menselijke gevoelens van harte gun zal men toch moeten begrijpen dat veel van de in dit topic genoemde argumenten buiten elk wettelijk of reglementair kader vallen.
En dit is dus precies ook waar ik op doel. Het gaat mij niet om de wetten en regelgeving. Het gaat mij er niet om dat jij een perskaart hebt en ik een politiepak sta. Het gaat er om over hoe we als mensen met elkaar om gaan en hoe ver we in bepaalde dingen willen gaan. Ik zal je er op straat niet op aanspreken, want waarom zou ik... Jij je werk, ik mijn werk...
Mijn opmerkingen hebben ook niets te maken met de persvrijheid, en zijn niet eens zozeer gericht op de "echte" pers zelf. Dat het mag dat weet ik ook wel. Overigens wederom mijn punt, wat is überhaupt nog de definitie van de pers tegenwoordig.
Het gaat mij om hoe we in dit land met elkaar om gaan. Afgelopen week zag ik nog een foto die iemand op internet plaatst seconden na een aanrijding/gevallen fietsertje. In plaats van dat kind te helpen worden er foto's gemaakt.
En nogmaals, ik probeer niemand voor zijn benen te schoppen, en wil al helemaal niet de moraalridder uit hangen, maar als we met z'n allen af en toe denken: "waarom doe ik dit, moet het zo, en kan het misschien ook anders?" Dan zijn we al heel goed bezig met z'n allen. Kritisch kijken naar je eigen handelen en optreden kan geen kwaad. Dat de meesten van de pers dit doen, daar ben ik me goed bewust van.
