Ik ben de fotograaf van de foto. Ik doe er waarschijnlijk niet verstandig aan en ik ben ook niet van plan mij hier te verantwoorden over/ en/of in discussie te gaan tegen en met jullie om de simpele reden dat ik dat helemaal niet hoef, maar ik wil toch wel even het nodige toelichten.
Er is een fietser onder een vrachtwagen gekomen en daardoor overleden. Dat is precies wat je op de foto ziet, als je daarbij zelf invult wat er onder het laken ligt. Dat is geen sensatie, dat is niet ongepast. Het is een redelijk duidelijke en daarmee confronterende weergave van de afloop van een vreselijk ongeval. Dat is nu eenmaal de realiteit en de taak van de journalist/fotograaf om de buitenwereld zo objectief mogelijk hierover te informeren. Het is niet aan mij of aan de redactie dit roze-kleuriger of erger te doen voorstellen dan het is, maar om te vertellen wat er is gebeurd. Een foto zegt daarbij meer dan 1000 woorden.
Op dit soort ongevallen zitten wij echt niet te wachten, zoals min of meer wordt gesuggereerd. Maar als het gebeurd doen we wel gewoon wat we moeten doen en zo goed mogelijk. Daar maken we geen onderscheid in. Nieuws is nieuws en wij brengen het zoals het is. Het is niet door de fotograaf of het medium aan te vallen, dat je daar wat aan veranderd. Was het maar zo makkelijk.
Ik zie/hoor mensen hier steeds spreken over ethiek van de fotograaf. Laten de discussies rond de ethiek in de fotografie nu juist gaan of het ethisch verantwoord is bepaalde beelden te romantiseren, ensceneren of te bewerken en of niet gewoon de realiteit weergegeven moet worden, zoals vroeger. Als er dagelijks doden in Irak en Afghanistan vallen waarom zien we dat dan niet en alleen maar kinderen die chocolaatjes van soldaten krijgen? Als er een Tsunami is geweest hebben we geen problemen met die afschuwelijke beelden en storten we massaal op giro 555. Waarom? Omdat die beelden de ernst duidelijk maken. Dat was niet gelukt met geromantiseerde beelden van iets wat vreselijks is en dat moet je als journalist zeker ook niet doen. Je bent dan geen onafhankelijke verslaggever meer, maar een verlengstuk van een apparaat.
De foto is binnen alle normen, grenzen, wetten en regels. Er is niks ongepast, onwaardigs, overdreven, onnodig, onethisch expliciet of respectloos aan de foto. Zo, ja dan verneem ik graag wat?
Opvallend is overigens dat het altijd alleen maar buitenstaanders zijn die hierover klagen. Van familieleden en nabestaanden heb ik tot nu toe alleen maar reacties gekregen dat de foto's veel hebben geholpen bij de verwerking en het zetten van wat puntjes op de "i" en nog nooit een geluid in die richting. Blijkbaar weten sommigen wat goed is voor anderen...
Ik begrijp wel dat jullie het graag anders hadden willen gezien, dat geldt ook voor mij, maar het is helaas niet anders en daar ga ik anderen ook niet voor beschermen, daar ben ik (juist) niet voor.
Hopelijk begrijpen jullie en zien jullie vooral het belang van dit standpunt in.
Met vriendelijke groet,
Stephen Peters
