Vandaag begon met een rustige inzet voor het Rode Kruis bij de Fietselfstedentocht. We stonden langs de route om in opdracht van het CPA (Centrale Post Ambulance) ritten te gaan rijden. Het zou dan kunnen gaan om een valpartij ergens op de route of een slachtoffer dat vervoerd moet worden naar de SEH (Spoed Eisende Hulp) of HAP (Huis Artsen Post). Maar voor ons bleven deze meldingen uit. Wel kwamen er twee keer een fietser aan de auto die geholpen wilde worden. De eerste konden we helaas niet helpen en die hebben we door verwezen naar de sportmassage. Het tweede slachtoffer was gevallen en had wat schaafwonden welke door ons werden behandeld.
Om 11.30 uur was het einde inzet en we hadden gehoopt een extra dienst te kunnen draaien maar dit was helaas niet nodig. Mijn zus en ik brengen dus eerst een collega thuis om vervolgens door te gaan naar het Rode Kruis gebouw. Maar toen werden we door de politie en een verkeersregelaar doorgewezen naar een mogelijk slachtoffer met een schouder uit de kom. Maar het slachtoffer had hier vaker last van en had zichzelf al geholpen. Omdat er ook al een lift terug naar huis was geregeld en onze hulp verder niet meer gewenst was zijn we verder gereden. Even tegen de stroom fietsers in omdat keren niet mogelijk was. Op een boerenerf wilden we draaien tot we door EHBO'ers werden geattendeerd op een slachtoffer met een mogelijk sleutelbeenbreuk. Er was al met 112 gebeld en die zou een taxi langs sturen. Waarschijnlijk zouden dit onze collega's zijn dus namen we contact op met het CPA om te horen wat te doen. Zij vonden het beter om ons de rit naar de SEH te laten doen in plaats van de collega's zodat die zich weer kon inzetten bij de elfstedentocht.
Na de rit naar de SEH waar we meneer hebben afgeleverd hebben we ons uitgemeld. Ik ging even bellen met de collega's wiens rit we hadden overgenomen. Het zijn goede bekenden en kon gelijk even horen hoe het daar ging. Een collega had geen brood bij zich en vond dat ik dat had moeten zeggen. Om haar toch niet te laten verhongeren zijn mijn zus en ik in eigen auto naar Dronrijp gereden waar de collega's stonden. We stonden even gezellig te kletsen tot met grote snelheid een aantal politievoertuigen voorbij kwam. En even later kwam er een melding van de CPA of we naar een ongeval zouden willen gaan ter assistentie. Het had dan wel niet met de elfstedentocht te maken maar gezien de mogelijkheid om meerdere slachtoffers was onze hulp gewenst. Het zou gaan om een ongeval met trein en trekker en mogelijk zat de boer bekneld. Brandweer, duikteam, ambulances en traumahelikopter zouden onderweg zijn.
We rijden in de richting van de spoorweg overgang maar zien geen ongeval, ook de politie wist niet goed waar het ongeval plaats gevonden had. We probeerden zo goed als mogelijk was de politie te volgen. Maar de politie was natuurlijk met hun motoren en blauwe lichten veel sneller en wendbaarder dan ons. Ze verdwenen uit beeld maar keerden even later terug, we moesten keren maar tot die conclussie waren wij ook al gekomen na het bestuderen van de kaart. Via CPA de juiste aanrijroute doorgegeven, omdat inmiddels duidelijk was waar het ongeval gebeurd was, zodat de overige hulpverlening direct de juiste route kon nemen.
Onderweg werd ons duidelijk gemaakt dat er geen gewonden zouden zijn maar dat onze hulp eventueel nog wel gewenst zou zijn. We zijn dus doorgereden naar het ongeval. Daar aangekomen moet je tussen al le hulpverleners even de weg weten te vinden. Maar even vragen naar de leidinggevende op dat moment verhelderd het een en ander. We werden doorverwezen naar de OVD van de brandweer en ook die wist te vertellen dat er geen gewonden zijn en dat zowel de boer als de personen in de trein er goed vanaf waren gekomen. De boer was zelfs gewoon door gegaan met zijn werk en was al niet meer bij het ongeval aanwezig. Onze hulp zou niet meer nodig zijn, zo werd ons verteld! Toch hebben we uitgelegd dat we naast EHBO ook ondersteuning kunnen bieden aan de passagiers van de trein. Gezien het feit dat we ook aan opvang en verzorging doen. Er werd weer druk overlegd ook met de mensen van de ambulance maar onze hulp was toch niet meer nodig. De opvang zou geregeld worden door de mensen van de ambulance maar ook door de diensten van het openbaar vervoer die vaker met dit soort dingen te maken krijgen.
Na van de gelegenheid gebruik gemaakt te hebben om een aantal foto's te nemen zijn we terug gegaan naar de post om weer inzetbaar te zijn voor de Fietselfstedentocht. Mijn zus en ik zijn daarop weer naar huis gegaan, een ervaring rijker! Toch wel een unieke situatie, het Rode Kruis bij een ongeval als deze, die niet zo vaak zal voorkomen en dat wilde ik jullie niet onthouden.
Voor meer foto's
Link:
http://community.webshots.com/myphotos?action=viewAllPhotos&albumID=551084675&ran=27293
